คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 514/2509

คดีที่โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยรับไถ่ถอนการขายฝาก และศาลอุทธรณ์พิพากษาให้จำเลยรับไถ่การขายฝาก โดยให้นำเงินสินไถ่มาวางศาลเพื่อชำระแก่จำเลยภายใน 30 วัน นับตั้งแต่วันพิพากษา เมื่อจำเลยฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ แต่ต่อมาได้ยื่นคำแถลงว่าโจทก์ผิดนัดไม่นำเงินสินไถ่มาวางศาลภายในกำหนดตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ดังนี้ คดีย่อมไม่มีประโยชน์ที่จะพิจารณาฎีกาของจำเลยต่อไป เพราะทรัพย์ที่ขายฝากหลุดเป็นกรรมสิทธิ์แก่จำเลย โจทก์หมดสิทธิที่จะไถ่ถอนคืนแล้ว ศาลฎีกาจึงให้จำหน่ายคดี คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาของจำเลย 3 ใน 4 พร้อมด้วยค่าตัดสินและค่าคำบังคับ

โจทก์ฟ้องว่า ได้ขายฝากที่ดินไว้แก่จำเลยเป็นเงิน 105,000 บาทกำหนดไถ่คืนใน 4 ปี แต่จำเลยนำดอกเบี้ยอีก 50,000 บาทมารวมไว้ด้วยจึงระบุในสัญญาขายฝากเป็นเงิน 155,000 บาท โจทก์ขอไถ่ภายในกำหนดจำเลยบิดพลิ้ว จึงขอให้จำเลยรับไถ่ถอนการขายฝากเป็นเงิน 105,000 บาท

จำเลยให้การว่า โจทก์ขายฝากเป็นเงิน 155,000 บาท โจทก์มิได้ไถ่ถอนภายในกำหนด โจทก์จึงไม่มีสิทธิไถ่ถอนคืน

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำเลยรับไถ่การขายฝากในเงิน 105,000บาท โดยให้นำเงินมาวางศาลเพื่อชำระแก่จำเลยภายใน 30 วันนับตั้งแต่วันพิพากษา มิฉะนั้นให้ทรัพย์ที่ขายฝากหลุดเป็นสิทธิแก่จำเลย

จำเลยฎีกา และต่อมาได้ยื่นคำแถลงว่าโจทก์ผิดนัดไม่นำเงิน105,000 บาทมาวางศาลภายในกำหนดตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์

ศาลฎีกาเห็นว่าพฤติการณ์ที่เกิดขึ้นยังให้คดีนี้ไม่มีประโยชน์ในอันที่จะต้องพิจารณาต่อไป กล่าวคือ เมื่อโจทก์ไม่นำเงินจำนวน105,000 บาทมาวางศาลตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ทรัพย์ที่ขายฝากย่อมหลุดเป็นกรรมสิทธิ์แก่จำเลย โจทก์หมดสิทธิที่จะไถ่ถอนคืนโดยผลแห่งคำพิพากษาศาลอุทธรณ์นั้น คดีก็ไม่มีประโยชน์ที่จะพิจารณาฎีกาของจำเลยต่อไป จึงให้จำหน่ายคดี คืนค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาของจำเลย 3 ใน 4 พร้อมด้วยค่าตัดสินและค่าคำบังคับให้แก่จำเลย