คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 515/2486

โรงกลึงที่เข้าไปลักทรัพย์ หยู่ไนบริเวนรั้วบ้านเจ้าทรัพย์แต่มิได้เปนที่อาสัยหลับนอนนั้น ไม่ถือว่าเปนเคหะสถาน.

คดีคงมีปัญหาแต่เพียงว่าการที่จำเลยปีนข้ามรั้วเข้าไปไนบริเวนเคหะสถานของเจ้าทรัพย์แล้วงัดประตูโรงกลึงซึ่งหยู่ไนบริเวนรั้วนั้น แต่หยู่ห่างจากตัวเรือนอันเปนเคหะสถานเจ้าทรัพย์ราว ๑ เส้น เข้าไปลักทรัพย์ของเจ้าทรัพย์ไนโรงกลึงซึ่งไม่ได้ไช้เปนที่หลับนอนไนเวลากลางคืนจะถือว่าเปนการลักทรัพย์ไนเคหะสถานตาม ม. ๒๙๕ หรือไม่

สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์ พิพากสาต้องกันว่า โรงกลึงไม่ไช่เปนเคหะสถานจำเลยมีผิดเพียง ม. ๒๙๓

โจทดีกา สาลดีกาตัดสินว่าโรงกลึงที่จำเลยเข้าไปลักทรัพย์แม้จะหยู่ไนบริเวนรั้วบ้านเจ้าทรัพย์ก็มิได้ไช้เปนที่อาสัยหลับนอน ฉะนั้นจะสงเคราะห์เข้าเปนเคหะสถานตาม ม. ๖ ข้อ ๑๔ หาได้ไม่ พิพากสายืน.