คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 516/2492

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ไม่อุทธรณ์ โจทก์จึงไม่มีสิทธิฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามฟ้องได้

จำเลยที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาปล่อย แต่ยังไม่ได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ โจทก์ไม่มีสิทธิฎีกาสำหรับจำเลยคนนั้น

โจทก์ยื่นฎีกาก่อนวันจำเลยฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ โจทก์ไม่มีสิทธิฎีกา

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย 4 คน คือ นายมี นายเกี้ยนห้วยนายดำและนายทิน ฐานปล้นทรัพย์ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยทั้งหมดตามฟ้อง นอกจากนายทินจำเลยให้ยกฟ้อง นายมีนายดำจำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องจำเลยทั้งหมด

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยตามฟ้อง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีส่วนตัวนายทินจำเลยถึงที่สุดเพียงศาลชั้นต้น เพราะโจทก์ไม่อุทธรณ์ โจทก์จึงไม่มีสิทธิฎีกาขอให้ลงโทษนายทินจำเลยได้ ส่วนนายเกี้ยนห้วยจำเลย ปรากฏว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาปล่อย แต่ยังไม่ได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ โจทก์จึงไม่มีสิทธิฎีกา

ฝ่ายนายมีจำเลยฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์เมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 2491 แต่โจทก์ยื่นฎีกาเมื่อวันที่ 7 เดือนเดียวกัน ก่อนวันที่นายมีฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ โจทก์จึงไม่มีสิทธิฎีกาเช่นเดียวกัน

คดีคงมีปัญหาเฉพาะนายดำจำเลย ข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่านายดำจำเลยสมคบกับผู้ร้ายทำการชิงทรัพย์รายนี้

พิพากษายืนในข้อที่ให้ปล่อยนายดำจำเลย