คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5167/2539

ฎีกาของจำเลยคงอ้างเหตุอย่างเดียวกับที่อุทธรณ์โดยมิได้ยกข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายขึ้นโต้แย้งคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ที่พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นว่าเป็นการไม่ชอบหรือผิดพลาดข้อไหนอย่างไรจึงเป็นฎีกาที่ขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา249วรรคแรก

โจทก์ฟ้องขอให้พิพากษาว่าทางพิพาทตกเป็นทางสาธารณประโยชน์หรือตกเป็นทางภารจำยอมแก่ที่ดินโจทก์ หรือให้ทางพิพาทตกเป็นทางจำเป็นของโจทก์

จำเลยให้การว่า ทางพิพาทเป็นที่ดินของจำเลย ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ทางพิพาทตกเป็นภารจำยอมแก่ที่ดินโจทก์

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า ฎีกาของจำเลยคงอ้างเหตุอย่างเดียวกับที่อุทธรณ์ โดยฎีกาของจำเลยมิได้ยกข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายขึ้นโต้แย้งคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ที่พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลชั้นต้นว่าเป็นการไม่ชอบหรือผิดพลาดข้อไหนอย่างไร แต่ประการใดเลย จึงเป็นฎีกาที่ขัดต่อประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 วรรคแรกศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย

พิพากษายก ฎีกา ของ จำเลย