คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 522/2488

ลักทรัพย์ในขณะมีสัญญาณภัยทางอากาศในขณะที่ใช้ พ.ร.ก.คุ้มครองทรัพย์สินของประชาชนฯ 2487 แต่เมื่อคดีสู่ศาลสูงเป็นเวลาใช้ พ.ร.บ.คุ้มครองทรัพย์สินของประชาชน 2488 ศาลสูงต้องลงโทษจำเลยตามกฎหมายฉบับหลังซึ่งมีโทษเบากว่า

คดีนี้โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ในขณะมีสัญญาณภัยทางอากาศตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๙๓ และพระราชกฤษฎีกาคุ้มครองทรัพย์สินของประชาชนเมื่อมีภัยทางอากาศ พ.ศ. ๒๔๘๗ มาตรา ๓

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง ให้จำคุกจำเลย ๑๒ ปี

ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชกฤษฎีกาคุ้มครองทรัพย์สินของประชาชนเมื่อมีภัยทางอากาศ พ.ศ.๒๔๘๗ ได้มีพระราชกฤษฎีกายกเลกเสียแล้วและมีพระราชบัญญัติคุ้มครองทรัพย์สินของประชาชน พ.ศ.๒๔๘๘ ใช้บังคับอยู่ในเวลานี้ เป็นกฎหมายที่มีโทษเบาแก่ผู้ต้องหา จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา ๒๙๓ ประกอบด้วยพระราชบัญญัติคุ้มครองทรัพย์สินของประชาชนเมื่อมีภัยทางอากาศ พ.ศ.๒๔๘๘ มาตรา ๓ อนุมาตรา ๒ ให้จำคุกจำเลยไว้ ๒ ปี ๖ เดือน