คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5220/2538

ระเบียบของโจทก์ที่กำหนดว่าพนักงานที่ลาไปศึกษาเมื่อได้ศึกษาสำเร็จแล้วจะต้องกลับมาปฏิบัติงานกับโจทก์เป็นเวลาไม่น้อยกว่าห้าเท่าของเวลาที่ได้ลาไปมิฉะนั้นต้องชดใช้เงินที่โจทก์ได้จ่ายให้และค่าความเสียหายในระหว่างหรือเนื่องจากการลานั้นหมายถึงกรณีที่พนักงานลาไปศึกษาเพื่อเพิ่มพูนความรู้ด้วยการเรียนต่อให้ได้ปริญญาหรือประกาศนียบัตรวิชาชีพซึ่งสูงกว่าขั้นปริญญาตรีเท่านั้นแต่กรณีจำเลยเป็นการไปรับฝึกอบรมในหลักสูตรเทคนิคอลเพาเวอร์ดิสตริบิวชั่นออฟอีเลคทริคเพาเวอร์เนทเวิร์คที่ประเทศสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมัน โดยได้รับทุนจากรัฐบาลประเทศดังกล่าวเป็นค่าใช้จ่ายบางส่วนและโจทก์จ่ายสมทบให้อีกบางส่วนโดยจำเลยไม่ได้ทำสัญญาผูกพันกับโจทก์ว่าจำเลยจะกลับมาปฏิบัติงานกับโจทก์หรือชดใช้เงินจำนวนใดๆให้แก่โจทก์การไปฝึกอบรมของจำเลยจึงไม่ใช่เพื่อให้ได้ปริญญาหรือประกาศนียบัตรวิชาชีพซึ่งสูงกว่าขั้นปริญญาตรีอันจะเป็นเหตุให้จำเลยมีความผูกพันต้องกลับมาปฏิบัติงานกับโจทก์หรือชดใช้เงินหรือค่าเสียหายให้แก่โจทก์ตามระเบียบดังกล่าว

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้อนุมัติให้จำเลยรับทุนฝึกอบรมรัฐบาลสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมัน ซึ่งโจทก์ได้ร่วมจ่ายสมทบทุนด้วย เพื่อลาไปศึกษาอบรม แต่หลังจากเสร็จการศึกษาอบรมจำเลยกลับมาปฏิบัติงานให้โจทก์ไม่ครบตามระยะเวลาที่กำหนดและไม่ยอมชดใช้ทุนคืนแก่โจทก์ ขอให้บังคับจำเลยใช้ทุนพร้อมดอกเบี้ยคืนแก่โจทก์

จำเลยให้การว่า จำเลยไม่เคยยื่นใบลาต่อโจทก์เพื่อขออนุมัติไปเข้าร่วมฝึกอบรม จำเลยได้รับทุนฝึกอบรมโดยไม่เคยทำสัญญากับโจทก์ว่าจะกลับมาปฏิบัติงานใช้ทุนคืนแก่โจทก์ และใบรับรองที่จำเลยได้รับเมื่อเสร็จการฝึกอบรมก็ไม่ใช่ประกาศนียบัตรวิชาชีพซึ่งสูงกว่าปริญญาตรี โจทก์จึงไม่มีสิทธิเรียกให้จำเลยใช้ทุนคืนขอให้ยกฟ้อง

ศาลแรงงานกลางพิพากษาให้จำเลยใช้ทุนพร้อมดอกเบี้ยคืนแก่โจทก์

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า ที่จำเลยอุทธรณ์ว่าจำเลยไม่ต้องรับผิดชดใช้เงินให้โจทก์เพราะจำเลยไม่ได้ทำสัญญากับโจทก์ว่าจำเลยจะกลับมาปฏิบัติงานกับโจทก์ และการที่จำเลยไปรับการฝึกอบรมไม่ต้องด้วยเงื่อนไขหรือข้อผูกพันที่จะทำให้จำเลยต้องรับผิดต่อโจทก์ตามคำสั่งเอกสารหมาย จ.1 นั้น เห็นว่า จำเลยไปรับการฝึกอบรมโดยไม่ได้ทำสัญญากับโจทก์ว่าจำเลยจะกลับมาปฏิบัติงานกับโจทก์หรือชดใช้เงินจำนวนใด ๆ ให้โจทก์จึงไม่มีความผูกพันตามสัญญาที่จำเลยจะต้องกลับมาปฏิบัติงานกับโจทก์หรือชดใช้เงินจำนวนใด ๆ ให้โจทก์ ส่วนระเบียบของโจทก์ตามคำสั่งที่ 5/2525 เอกสารหมาย จ.1 ข้อ 17 และ 18 ที่กำหนดว่าพนักงานที่ลาไปศึกษา เมื่อได้ศึกษาสำเร็จแล้วจะต้องกลับมาปฏิบัติงานกับโจทก์เป็นเวลาไม่น้อยกว่า 5 เท่าของเวลาที่ได้ลาไปมิฉะนั้นต้องชดใช้เงินที่โจทก์ได้จ่ายให้และค่าความเสียหายในระหว่างหรือเนื่องจากการลานั้น ก็ปรากฏตามระเบียบดังกล่าวข้อ 4 ว่า ในระเบียบนี้ "ศึกษา" หมายความถึง การเพิ่มพูนความรู้ด้วยการเรียนต่อเพื่อให้ได้ปริญญาหรือประกาศนียบัตรวิชาชีพซึ่งสูงกว่าขั้นปริญญาตรี แต่การที่จำเลยไปรับการฝึกอบรมดังกล่าวข้างต้นมิใช่เพื่อให้ได้ปริญญาหรือประกาศนียบัตรวิชาชีพซึ่งสูงกว่าขั้นปริญญาตรี อันจะเป็นเหตุให้จำเลยมีความผูกพันต้องกลับมาปฏิบัติงานกับโจทก์หรือชดใช้เงินหรือค่าเสียหายให้โจทก์ตามข้อ 17และ 18 ของระเบียบดังกล่าว จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชดใช้

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง