คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 526/2473

ผู้ตายทำร้ายจำเลยก่อนแล้ววิ่งหนีไป และไม่ปรากฏว่าจะมาทำร้ายจำเลยอีก จำเลยยิงผู้ตาย ๆ ดังนี้ ไม่เรียกว่าจำเลยทำโดยป้องกัน จำเลยมีผิดตามกฎหมายข้างบนจำเลยสมคบกันมาจะทำร้ายผู้หนึ่งแต่มีอุปสัคเสีย เลยไปเกิดทำร้ายกับอีกผู้หนึ่งขึ้นดังนี้ จำเลยก็มีผิดฐานเปนตัวการด้วยกัน

ได้ความว่า ข.ผู้ตายฟัน ย.จำเลยก่อนแล้ววิ่งหนีไปสัก ๕ ว่า และไม่ปรากฏว่า ข.จะกลับมาทำร้าย ย.อีก จำเลยจึงยิง ข.ตาย โดย ย. จำเลยเปนผู้ยิงก่อน ร.จำเลยยิงตามไปภายหลังกะสุนปืนของจำเลยถูก ข. ๒ นัด ดังนี้

ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๔๙ ให้จำคุก ๒๐ ปี ลดฐานยั่วโทษะตาม ม.๕๕ กึ่งหนึ่งคงให้จำคุก ๑๐ ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ย.จำเลยทำป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุตาม ม.๕๓ จึงตัดสินแก้ว่า ร.มีผิด ตาม ม.๒๔๙ - ๕๓ ให้จำคุก ๕ ปี ส่วน ย.ให้ปล่อยตัวไป

โจทก์ฎีกาว่าการกระทำของจำเลยไม่เปนการป้องกัน

ศาลฎีกาเห็นว่า จะฟังว่าจำเลยไม่ได้สมคบกันมาทำร้าย ข. แต่แรก จำเลยต่างจะต้องรับผิดเท่าที่ตนได้ทำแก่ ข.นั้น เห็นว่าแม้จำเลยไม่ได้สมคบกันมาทำร้าย ข.แต่แรกก็ดี แต่จำเลยได้สมคบกันมาทำร้าย ห. เมื่อทำ ห.ไม่ได้ ครั้นมาเกิดทำร้ายกับ ข. ๆ ฟัน ย. ยิง ข. แล้ว ร.ยิ่งซ้ำดังนี้ ตาม ม.๖๓ ให้ถือว่าเปนตัวการด้วยกัน จึงตัดสินยืนตามศาลเดิม