โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจใช้ไม้ตะบองทำร้ายร่างกายนายเผือกมีบาดเจ็บสาหัสโดยเจตนาฆ่า นายเผือกตายด้วยพิษบาดแผลในวันนั้น ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยเป็นผู้เฝ้าประตู ผู้ตายจะเข้าดูหนังตลุงโดยไม่มีตั๋ว และดันประตูเข้าไปจำเลยจึงใช้ไม้แก่นตีผู้ตาย ๒ ที ถูกหน้าผากและศีรษะ ผู้ตายตายในคืนนั้น พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามกฏหมายอาญามาตรา ๒๔๙ ให้จำคุก ๑๐ ปี.
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน.
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าผู้ตายประพฤติตัวเป็นคนอันธพาลไม่ยอมตีตั๋วเสียค่าผ่านประตูตามธรรมเนียม จำเลยซึ่งเป็นผู้เฝ้าประตูได้ห้ามแล้ว ก็ยังฝ่าฝืนจะเข้าไป แต่การที่จำเลยใช้ไม้แก่นขนาดโตตีผู้ตายเช่นนี้เป็นการป้องกันเกินสมควรแก่เหตุ จึงพิพากษาแก้ว่าจำเลยมีความผิดตามมาตรา ๒๔๙ , ๕๓ ให้จำคุก ๓ ปี.