คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 53/2494

จำเลยยื่นคำร้องขออ้างพยานเพิ่มเติม ภายหลังที่สืบพยานโจทก์แล้ว และในคำร้องก็อ้างแต่เพียงว่าเป็นพยานสำคัญเกี่ยวกับประเด็นเท่านั้นมิได้แสดงให้เห็นว่า มีเหตุสมควรหรือจำเป็นอย่างไรดังที่บัญญัติไว้ใน ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 88 วรรคท้ายนั้นศาลไม่อนุญาตจึงเป็นการชอบแล้ว

โจทก์ฟ้องเรียกค่านายหน้าขายที่ดินจากจำเลย

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่านายหน้าแก่โจทย์ตามฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาคงฟ้องข้อเท็จจริงตามศาลล่าง และข้อที่จำเลยฎีกาว่าได้ขออ้างพยานเพิ่มเติม ศาลไม่อนุญาตเป็นการไม่ชอยบนั้น ได้ความว่าจำเลยได้ขอเพิ่มเติมภายหลังที่สืบพยานโจทก์แล้ว และในคำร้องจำเลยก็อ้างแต่เพียงว่า เป็นพยานสำคัญเกี่ยวกับประเด็นเท่านั้น มิได้แสดงให้เห็นว่ามีเหตุอันสมควรหรือจำเป็นอย่างใด ดังที่บัญญัติไว้ใน ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๘๘ วรรคท้าย ฉะนั้นศาลสั่งไม่อนุญาตจึงเป็นการชอบแล้ว

พิพากษายืน