คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 538/2542

จำเลยกับผู้เสียหายอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยาเหตุที่จำเลยทำร้ายผู้เสียหายเกิดขึ้นจากจำเลยมีอารมณ์โกรธ ที่ถูกผู้เสียหายด่าว่าด้วยถ้อยคำไม่สุภาพ ไม้ของกลาง เป็นไม้แผ่นบางเล็ก แม้จะตีถูกศีรษะซึ่งเป็นอวัยวะ ส่วนสำคัญของร่างกายหลายแห่งแต่ก็ไม่น่าจะทำให้ถึงแก่ความตายได้ ประกอบกับบาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับ ไม่อยู่ในอาการเป็นอันตรายสาหัส ฟังไม่ได้ว่าจำเลยมีเจตนา ฆ่าผู้เสียหาย ส่วนที่โจทก์นำสืบบันทึกคำให้การในชั้นสอบสวน ของผู้เสียหายว่า จำเลยลากตัวผู้เสียหายไปห้องน้ำ จับศีรษะผู้เสียหายกดลงในอ่างน้ำที่มีน้ำอยู่เกือบเต็ม บีบคอผู้เสียหายและจับศีรษะผู้เสียหายโขกกับประตู เป็นทำนองว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหายนั้น เป็นเพียง พยานบอกเล่า เมื่อโจทก์ไม่ได้ตัวผู้เสียหายมาเบิกความ ยืนยันพฤติการณ์ดังกล่าวของจำเลย จึงยังรับฟังว่าจำเลย มีเจตนาฆ่าไม่ได้ คงลงโทษจำเลยเพียงฐานทำร้ายร่างกายตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295

โจทก์ฟ้องและแก้ไขคำฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ประกอบมาตรา 80 ริบของกลาง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ประกอบมาตรา 80 จำคุก 10 ปี คำเบิกความของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณามีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 หนึ่งในสาม คงจำคุก 6 ปี 8 เดือน ริบของกลาง

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 จำคุก 2 ปี คำให้การรับสารภาพของจำเลยในชั้นจับกุมและทางนำสืบของจำเลยเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษ ลดโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 หนึ่งในสาม คงจำคุกจำเลย1 ปี 4 เดือน คำขออื่นนอกจากนี้ให้ยก นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "พิเคราะห์แล้ว ข้อเท็จจริงรับฟังได้ในเบื้องต้นว่า ตามวันเวลาและสถานที่เกิดเหตุตามฟ้องจำเลยได้ใช้ไม้ของกลางตีทำร้ายร่างกายนางสมพร ชั่งกรุดผู้เสียหายได้รับบาดเจ็บตามรายงานความเห็นการตรวจชันสูตรบาดแผลเอกสารหมาย จ.5 มีปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์ว่าจำเลยกระทำความผิดฐานพยายามฆ่าผู้เสียหายหรือไม่ เห็นว่าจำเลยกับผู้เสียหายอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยาโดยมิได้จดทะเบียนสมรสกัน เหตุที่มีการทำร้ายร่างกายน่าเชื่อว่าจำเลยกระทำด้วยอารมณ์โกรธชั่ววูบ ที่ถูกผู้เสียหายด่าว่าด้วยถ้อยคำไม่สุภาพ ไม้ของกลางเป็นไม้แผ่นบางเล็กแม้จะตีถูกอวัยวะส่วนสำคัญของร่างกายคือที่ศีรษะหลายแห่งก็ไม่น่าจะทำให้ถึงแก่ความตายได้ ประกอบกับนายณัฐเวทย์ มีกุล แพทย์ผู้ตรวจบาดแผลของผู้เสียหายเบิกความว่าบาดแผลที่ผู้เสียหายได้รับไม่ถือว่าอยู่ในอาการเป็นอันตรายสาหัสเมื่อพิเคราะห์ประกอบกันแล้วยังรับฟังไม่ได้ว่าจำเลยเจตนาฆ่าผู้เสียหาย ส่วนที่โจทก์นำสืบบันทึกคำให้การในชั้นสอบสวนของผู้เสียหายว่า จำเลยลากตัวผู้เสียหายไปห้องน้ำจับศีรษะผู้เสียหายกดลงในอ่างอาบน้ำที่มีน้ำอยู่เกือบเต็มบีบคอผู้เสียหายและจับศีรษะผู้เสียหายโขกกับประตูทำนองว่าจำเลยมีเจตนาฆ่าผู้เสียหายนั้น เห็นว่าเป็นเพียงพยานบอกเล่าเมื่อโจทก์ไม่ได้ตัวผู้เสียหายมาเบิกความยืนยันพฤติการณ์ดังกล่าวของจำเลย จึงยังรับฟังไม่ได้ที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาลงโทษจำเลยเพียงฐานทำร้ายร่างกายชอบแล้ว ฎีกาของโจทก์ฟังไม่ขึ้น"

พิพากษายืน