คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 54/2490

ผู้พิพากษาสั่งถอนประกันแล้วสั่งขังจำเลยโดยไม่ปรากฏว่ามีเจตนาร้ายละเมิดอำนาจและหน้าที่ ย่อมไม่มีมูลเป็นความผิดทางอาญา

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยซึ่งเป็นผู้พิพากษาฐานใช้อำนาจในตำแหน่งหน้าที่ทางทุจริตถอนประกันจำเลยแล้วสั่งขัง

ศาลชั้นต้นสั่งว่าคดีไม่มีมูล ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาฟังว่า โจทก์ต้องคดีอาญาระหว่างพิจารณามีประกันตัวไป ต่อมาจำเลยซึ่งเป็นผู้พิพากษาสั่งถอนประกันและสั่งขังโจทก์แถลงว่าหลักฐานอื่นไม่มีนอกจากที่ปรากฏในคำบรรยายฟ้องซึ่งมีว่า การถอนประกันสืบเนื่องมาแต่คดีเล็กน้อยเรื่อง 1 เมื่อจำเลยสั่งถอนประกันแล้ว ก็ให้คุมตัวโจทก์เข้าห้องขัง และออกหมายสั่งขัง

ศาลฎีกาเห็นว่าได้ความเพียงเท่านี้ ไม่พอจะเห็นว่าจำเลยมีเจตนาร้ายละเมิดอำนาจและหน้าที่ เพราะการสั่งขังเป็นกิจธรรมดาและอยู่ในดุลยพินิจของผู้พิพากษาซึ่งจะต้องทำตามอำนาจและหน้าที่อันมีอยู่ในพระธรรมนูญศาลยุติธรรมและวิธีพิจารณาจึงพิพากษายืนตามศาลล่าง