คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 541/2478

การที่จำเลยถูกผู้ตายตีจนต้องวิ่งหนี แล้วผู้ตายยังตามตีจำเลยอีก จำเลยจึงใช้มีดแทงชุ่ยไปโดนผู้ตายตาย พฤตติการณ์เช่นนี้เรียกได้ว่าเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุ

ข้อเท็จจริงได้ความว่า ผู้ตายเมาสุราดุด่าผู้คนอยู่เอ็ดอึง จำเลยซึ่งเป็นอาผู้ตายจึงได้ด่าว่าผู้ตาย ผู้ตายตรงเข้าตีจำเลยด้วยไม้ตะพดจนไม้หัก จำเลยวิ่งหนี ผู้ตายยังไล่ตามไปแย้งไม้ แลทำร้ายจำเลยอีก จำเลยจึงใช้มีดที่มีติดตัวไปนั้นแทงซุ่ยไป บังเอิญมีดถูกผู้ตายที่คอ ผู้ตายตายด้วยบาดแผลนี้

ศาลฎีกาตัดสินว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกันพอสมควรแก่เหตุตามมาตรา ๕๐ ให้ยกฟ้อง