โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าผู้ตายโดยเจตนาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘
จำเลยให้การรับสารภาพ และว่าแทงผู้ตายไปด้วยความกลัว เพราะถูกผู้ตายใช้ไม้ถ่อตีจำเลย
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ให้จำคุก ๑๖ ปี ลดโทษฐานรับสารภาพกึ่งหนึ่งตามมาตรา ๗๘ คงให้จำคุก ๘ ปี
จำเลยอุทธรณ์ขอให้ลงโทษเบาลงอีก และว่าการกระทำของจำเลยเป็นการทำร้ายผู้ตายเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ ขอให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า เหตุที่จะเกิดทำร้ายกันขึ้นนี้ ก็โดยผู้ตายก่อเหตุขึ้นก่อน กล่าวคือ เมื่อจำเลยต่อว่าผู้ตาย สงสัยว่าผู้ตายลักปลา ผู้ตายได้ด่าว่าจำเลยและแสดงอาการจะเข้าทำร้ายจำเลย จำเลยถ่อเรือหนี ผู้ตายก็ยังถ่อเรือไล่ตามจะทำร้ายจำเลยอีก ครั้นตามไปทันผู้ตายได้ใช้ไม้ถ่อยาวประมาณ ๑ วาเศษตีจำเลยก่อน จำเลยยกไม้ถ่อขึ้นรับ ผู้ตายตีจำเลยอีกประมาณ ๒๐ ที จำเลยจึงตีตอบไปบ้าง ขณะตีกัน จำเลยถูกผู้ตายตีที่ศีรษะด้านบนบวมปูด ถูกหลังมือและนิ้วบวมหนังถลอก และเมื่อผู้ตายตกลงไปในน้ำยืนตั้งหลักได้ดีกว่าอยู่บนเรือ ผู้ตายได้ตีจำเลยอีกอย่างรุนแรงจนปลายไม้ถ่อของจำเลยหักหลุดกระเด็น ผู้ตายก็ยังตีจำเลยอยู่จนเรือจำเลยล่ม จำเลยตกลงไปในน้ำ ถ่อหลุดจากมือ จำเลยไม่มีโอกาสจะหลีกเลี่ยงจากการถูกทำร้ายได้ และจำเลยไม่มีโอกาสจะเลือกอาวุธอื่นใดมาใช้ได้ทัน จึงต้องหยิบมีดสะปริงซึ่งใบมีดยาวเพียงเท่านิ้วชี้จากกระเป๋ากางเกงที่มีอยู่แทงผู้ตายไป การที่จำเลยแทงผู้ตายก็เพราะขณะนั้นจำเลยกำลังตกอยู่ในระหว่างภยันตรายร้ายแรงซึ่งเกิดขึ้นเฉพาะหน้า อันเป็นเวลากระทันหันและพัวพันกันอยู่ พฤติการณ์ที่จำเลยใช้มีดแทงผู้ตายนั้นมีเหตุผลอันสมควร เพราะถ้าไม่ทำดังนั้น จำเลยอาจถูกผู้ตายใช้ไม้ถ่อตีและแทงทำร้ายถึงตายได้ การกระทำของจำเลยจึงเป็นการกระทำที่พอสมควรแก่เหตุโดยชอบด้วยกฎหมาย ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๖๘ พิพากษายืน ยกฎีกาโจทก์