คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 543/2488

การอุทธรณ์คำสั่งระหว่างพิจารณานั้น คู่ความจะต้องโต้แย้งคำสั่งไว้ในศาลชั้นต้น จึงจะอุทธรณ์คำสั่งนั้นได้

การที่คู่ความยกเหตุผลข้อโต้แย้งต่าง ๆ ขึ้นแถลงต่อศาลก่อนที่ศาลจะมีคำสั่ง ไม่เรียกว่าได้มีการโต้แย้งคำสั่งศาลตามความหมายในมาตรา 226 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง

คดีนี้ โจทก์ฎีกาคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ซึ่งพิพากษาว่า โจทก์อุทธรณ์เรื่องหน้าที่นำสืบไม่ได้ เพราะไม่ได้โต้แย้งคสั่งไว้ในศาลชั้นต้นตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๒๒๖ โดยโจทก์กล่าวว่า โจทก์ได้ขอให้ศาลชั้นต้นจดข้อโต้แย้งไว้ในรายงานฉบับลงวันที่ ๑๖ มิถุนายน ๒๔๘๗ แล้ว

ศาลฎีกาเห็นว่า ในวันที่ ๑๖ มิถุนายน ๒๔๘๗ศาลชั้นต้นได้ออกทำการชี้สองสถาน ในการกระทำหน้าที่นำสืบ ทั้งฝ่ายโจทก์จำเลยได้ยกเหตุผลขึ้นอ้างอิงเพื่อให้อีกฝ่ายหนึ่งมีหน้าที่นำสืบก่อน เมื่อได้ฟังคำโต้แย้งแล้ว ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ฝ่ายโจทก์มีหน้าที่นำสืบก่อน ฝ่ายโจทก์หาได้โต้แย้งคำสั่งนี้แต่ประการใดไม่ส่วนการที่โจทก์แถลงต่อศาลก่อนศาลสั่งนั้น เป็นแต่คำสั่งแถลงเพื่อชักจูงใจศาลหาได้เป็นการโต้แย้งคำสั่งไม่ โจทก์จึงอุทธรณ์ในปัญหาหน้าที่นำสืบไม่ได้ พิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์