คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 546/2493

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยจ่ายเช็คเพื่อชำระหนี้ แต่เช็คฉบับนั้นหาย ขอให้จำเลยชำระใหม่ ดังนี้ คดีปรับเข้ามาตรา 1002 ป.ม.แพ่งฯไม่ได้ และคดีนี้ดจทกืฟ้องภายหลังออกเช็ค 1 ปี 6 เดือน คดีไม่มีประเด็นว่าหนี้เดิมเป็นหนี้อะไร จะถือว่าคดีโจทก์ขาดอายุความตามมาตรา 1002 ไม่ได้

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยออกเช็คสั่งจ่ายเงินให้โจทก์เพื่อชำระหนี้ แต่เช็คได้ถูกคนร้ายลักไปเสีย ก่อนไปขึ้นเงินโจทก์ได้บอกธนาคารงดจ่ายเงินและแจ้งให้จำเลยทราบ โจทก์ได้เตือนขอให้โจทก์จ่ายเช็คใหม่หรือจ่ายเงินสด จำเลยเพิกเฉยเสีย ขอให้ศาลบังคับให้จำเลยชำระเงินให้โจทก์ ๙,๕๐๐ บาทพร้อมดอกเบี้ย จำเลยให้การต่อสู้ว่า ฟ้องโจทก์ขาดอายุความ ป.ม.แพ่งฯมาตรา ๑๐๐๒

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้เงินให้โจทก์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า คดีขาดอายุความ ๑๐๐๒ แล้ว

ศาลฎีกาเห็นว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องโจทก์ฟ้องอ้างว่า จำเลยจ่ายเช็คเพื่อชำระหนี้ แต่เช็คฉบับนั้นหาย ขอให้จำเลยชำระใหม่ ดังนี้ คดีปรับเข้ามาตรา ๑๐๐๒ ป.ม.แพ่งฯไม่ได้ และคดีนี้ดจทกืฟ้องภายหลังออกเช็ค ๑ ปี ๓ เดือน ไม่มีประเด็นว่าหนี้เดิมเป็นหนี้อะไร จะถือว่าคดีโจทก์ขาดอายุความตามมาตรา ๑๐๐๒ ไม่ได้

พิพากษายืน