คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 547/2482

พฤตติการณ์ที่ไม่ถือว่าจำเลยหลงข้อต่อสู้การที่โจทก์ขอแก้สถานที่เกิดเหตุในฟ้องนั้นเป็นการขอแก้รายละเอียด ซึ่งกฎหมายมิให้ถือว่าจำเลยเสียเปรียบ ไม่ว่าจะทำเช่นนี้ในระยะใดระหว่างพิจารณาของศาลชั้นต้น เว้นแต่จำเลยจะหลงต่อสู้ในข้อที่ผิดหรือที่มิได้กล่าวไว้นั้น

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยยักยอก เหตุเกิดที่ตำบลลี่กั๊กพระยาศรี ต่อมาจำเลยยื่นคำร้องว่า ทางพิจารณาเหตุไม่ได้เกิดในตำบลตามฟ้อง โดยจำเลยมีบ้านเรือนอยู่ถนนสีสม และได้ทำสัญญาเช่าซื้อและส่งมอบทรัพย์ที่หาว่ายักยอกกัน ณ ที่นั้น ครั้นแล้วโจทก์จึงขอแก้ฟ้องเป็นว่า เหตุเกิดที่ร้าน ส.โทณวณิก ตำบลเสาชิงช้า

ศาลชั้นต้นไม่อนุญาตให้แก้แล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาตัดสินว่าสถานที่เกิดเหตุเป็นรายละเอียดที่เกี่ยวกับฟ้องตาม ม.๑๕๘(๕) แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา การแก้ฟ้องที่เกี่ยวกับรายละเอียดนี้ ม.๑๖๔ มิให้ถือว่าจำเลยเสียเปรียบในระหว่างพิจารณาในศาลชั้นต้น เว้นแต่จำเลยจะหลงข้อต่อสู้ แต่คดีนี้เห็นว่าโจทก์ฟ้องว่าจำเลยเอาเครื่องพิมพ์ดีดไป ต่อมาจำเลยผิดสัญญา โจทก์ขอให้ชำระค่าเช่าหรือส่งพิมพ์ดีดคืน จำเลยทราบแล้วก็ไม่กระทำตาม ดังนี้เมื่อจำเลยปฏิเสธความผิดทั้งยังมิได้นำพะยานของตนเข้าสืบก็ไม่เพียงพอจะให้ฟังว่าจำเลยหลงข้อต่อสู้ โจทก์จึงขอแก้ฟ้องได้ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์อนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้องได้-ตามที่ขอ และให้ศาลชั้นต้นพิจารณาพิพากษาใหม่ตามรูปความ