คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 548/2477

การแปลฟ้องว่าจะมีมูลเป็นคดีอาชญาหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย ฎีกาได้

จำเลยทั้ง ๓ ซึ่งเป็นสามีภรรยาแลบุตรีได้ทำสัญญารับเงินโจทก์ไป ๓๕ บาท โดยให้เด็กหญิงพุฒบุตรีรับใช้การงาน เด็กหญิงพุฒอยู่รับใช้โจทก์ได้ ๒ เดือนเศษก็หนีไปโจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฉ้อตามกฎหมายลักษณอาชญามาตรา ๒๐๔

ศาลเดิมแลศาลอุทธรณ์เห็นว่าข้อหาของโจทก์ไม่มีมูลเป็นคดีอาชญา จึงไม่รับฟ้องไว้พิจารณา

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาพิพากษายืน