คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 55/2481

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปล่อยผู้ต้องหาที่ถูกคุมขังไปโดยเจตนา จำเลยให้การว่าผู้ต้องหาหนีไปโดยความพลั้งเผลอของจำเลย เมื่อทั้งสองฝ่ายไม่สืบพะยาน ศาลต้องตัดสินยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเป็นนายสิบเวรได้ไขกุญแจเปิดห้องขังคนต้องหาเพื่อส่งอาหารแล้วไม่ปิดประตูลั่นกุญแจ โดยจำเลยเป็นใจช่วยเหลือให้ ม.ผู้ต้องฐานชิงทรัพย์หลบหนีไปได้

จำเลยให้การว่าจำเลยมิได้เป็นใจช่วยเหลือให้ ม.หนี เป็นเพราะความพลั้งเผลอของจำเลยเท่านั้น

ทั้งสองฝ่ายไม่สืบพะยาน

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำคุกฐานปล่อยให้ ม. หนี้ที่คุมขังไปโดยความประมาท

ศาลฎีกาตัดสินว่าข้อความในฟ้องของโจทก์เป็นการกล่าวหาว่าจำเลยทำไปโดยเจตนา แม้คำขอท้ายฟ้องของโจทก์จะอ้าง ม.๑๖๙ มาด้วยก็ตาม ตามคำให้การของจำเลยต้องถือว่าปฏิเสธ เมื่อโจทก์มิได้นำสืบให้สมตามฟ้องแล้วก็ลงโทษไม่ได้ จึงพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์