คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 553/2499

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีลูกระเบิดไว้ในครอบครอง ศาลทั้ง 2 พิพากษายกฟ้องโจทก์ โจทก์ฎีกาในข้อกฎหมายว่าการที่จำเลยนำเอาลูกระเบิดของกลางจากที่เก็บมาใช้คุกคามต่อความปลอดภัยของผู้อื่น (นำมาวางบนโต๊ะของเพื่อนข้าราชการแล้วพูดว่าใครอวดดีก็มา) แม้จะกระทำในสถานที่ราชการนั้นเองก็หาอาจจะถือได้ว่าเป็นการกระทำในหน้าที่ได้ไม่

เมื่อข้อเท็จจริงเป็นอันยุติตามศาลล่างทั้งสองว่าจำเลยเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่เก็บรักษาลูกระเบิดของกลางนี้ฎีกาของโจทก์จึงเห็นได้ว่าเป็นกรรมอีกอันหนึ่งที่ไม่เกี่ยวกับการที่ลูกระเบิดของกลางตกอยู่ในครอบครองของจำเลยโดยชอบด้วยกฎหมายดังข้อเท็จจริงที่ศาลล่างฟังมา ซึ่งไม่เป็นความผิดต้องยกฎีกาโจทก์พิพากษายืน

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจมีลูกระเบิดชนิดขว้างซึ่งเป็นวัตถุระเบิดสำหรับใช้เฉพาะในราชการสงคราม 1 ลูก ไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาตขอให้ลงโทษ

จำเลยต่อสู้ว่าลูกระเบิดนี้มีอยู่ ณ ที่ว่าการอำเภอเมืองเลยมาช้านาน เมื่อจำเลยมารับตำแหน่งเสมียนอำเภอนี้ก็ปรากฏว่ามีอยู่ก่อนแล้ว

ศาลชั้นต้นเห็นว่าลูกระเบิดของกลางมีอยู่ที่อำเภอมานานแล้วเจ้าหน้าที่ได้เก็บรักษาสืบต่อกันมานานตามหน้าที่ราชการจนกระทั่งถึงจำเลยแม้ไม่มีบัญชีหลักฐานจะฟังว่าจำเลยมีไว้โดยไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้เพราะไม่ใช่จำเลยมีไว้เป็นส่วนตัวพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงยุติตามศาลล่างวินิจฉัยว่าจำเลยเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่เก็บรักษาลูกระเบิดของกลางนี้ ที่โจทก์ฎีกาในข้อกฎหมายว่าการที่จำเลยนำเอาลูกระเบิดของกลางจากที่เก็บมาใช้คุกคามต่อความปลอดภัยของผู้อื่น แม้ว่ากระทำในสถานที่ราชการนั้นเองก็หาอาจถือได้ว่าเป็นการกระทำในหน้าที่ได้ไม่ เห็นว่าข้อกล่าวอ้างของโจทก์นี้เป็นกรรมอันหนึ่งที่ไม่เกี่ยวกับการที่ลูกระเบิดของกลางตกอยู่ในความครอบครองของจำเลยโดยชอบด้วยกฎหมายเพื่อรักษามิให้สูญหาย จำเลยหามีความผิดดัง โจทก์ฟ้องไม่พิพากษายืน