คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 553/2499

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีลูกระเบิดไว้ในครอบครอง ศาลทั้ง 2 พิพากษายกฟ้องโจทก์ โจทก์ฎีกาในข้อ ก.ม.ว่าการที่จำเลยนำเอาลูกระเบิดของกลางที่เก็บมาใช้คุกคามต่อ ความปลอดภัยต่อผู้อื่น (นำมาวางบนโต๊ะ)ของเพื่อนทำข้าราชการแล้วพูดว่าใครอวดดีก็มา) แม้จะกระทำในสถานที่ราชการนั้นเองก็หาอาจจะถือได้ว่เป็นการกระทำในหน้าที่ได้ไม่

เมื่อข้อเท็จจริงเป็นอันยุติตามศาลล่างทั้งสองว่าจำเลยเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่เก็บรักษาลูกระเบิดของกลางนี้ ฎีกาของโจทก์จึงเห็นได้ว่าเป็นกรรมอีกอันหนึ่งที่ไม่เกี่ยวกับการที่ลูกระเบิดของกลางตกอยู่ในครอบครองของจำเลยโดยชอบด้วย ก.ม.ข้อเท็จจริงนี้ศาล++ฟังมาซึ่ง++ความผิดต้องยกฎีกาโจทก์ พิพากษายืน.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยบังอาจมีลูกระเบิดชนิดขว้างซึ่งเป็นวัตถุระเบิดสำหรับใช้เฉพาะในราชการสงคราม ๑ ลูก ไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ

จำเลยต่อสู้ว่าลูกระเบิดนี้มีอยู่ ณ ที่ว่าการอำเภอเมืองเลยมาช้านาน เมื่อจำเลยมารับตำแหน่งเสมียนอำเภอนี้ก็ปรากฏว่ามีอยู่ก่อนแล้ว

ศาลชั้นต้นเห็นว่าลูกระเบิดของกลางมีอยู่ที่อำเภอมานานแล้ว เจ้าหน้าที่ได้เก็บรักษาสืบต่อกันมานานตามหน้าที่ราชการจนกระทั่งถึงจำเลยแม้ไม่มีบัญชีหลักฐานจะฟังว่าจำเลยมีไว้โดยไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้เพราะไม่ใช่จำเลยมีไว้เป็นส่วนตัว พิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกก.ม.

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงยุติตามศาลล่าวินิจฉัยว่าจำเลยเป็นเจ้าพนักงานมีหน้าที่เก็บรักษาลูกระเบิดของกลางนี้ ที่โจทก์ฎีกาในข้อ ก.ม. ว่าการที่จะเลยนำเอาลูกระเบิดของกลางจากที่เก็บมาใช้คุกคามต่อความปลอดภัยของผู้อื่น แม้ว่ากระทำในสถานที่ราชการนั้นเองก็หาอาจถือได้ว่าเป็นการกระทำในหน้าที่ได้ไม่ เห็นว่าข้อกล่าวอ้างของโจทก์นี้เป็นกรรมอันหนึ่งที่ไม่เกี่ยวกับการที่ลูกระเบิดของกลางตกอยู่ในความครอบครองของจำเลยโดยชอบด้วย ก.ม. เพื่อรักษามิให้สูญหาย จำเลยหามีความผิดดังโจทก์ฟ้องไม่ พิพากษายืน.