คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 562/2472

ข้อความที่ร้องเรียนกล่าวโทษผู้อื่นโดยสุจริตคิดว่าเขาทำผิดต่อหน้าที่ ไม่มีความผิดตามมาตราข้างบน

คดีนี้ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีความผิดตาม ม.๑๕๘-๒๘๒ ฐานยื่นคำร้องกล่าวโทษโจทก์ต่อเจ้าพนักงานป่าไม้มณฑลจันทบุรีแลกรมป่าไม้ว่าโจทก์ใช้ตำแหน่งหน้าที่ในทางทุจจริต ให้ลงโทษจำคุกจำเลย ๖ เดิอนตาม ม.๑๕๘ ซึ่งเปนบทที่หนัก กับเพิ่มโทษตาม ม.๗๒ อีก ๑ ใน ๓ รวมเปน ๘ เดือน

ศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าคำกล่าวของจำเลยมีมูลต้องด้วยข้อยกเว้นตาม ม.๒๘๔ ข้อ ๑-๒ จึงให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาเห็นว่า ยังไม่มีเหตุผลพอที่จะลงโทษจำเลยได้ เพราะการที่จำเลยร้องเรียนกล่าวโทษโจทก์นั้น มีพฤติการณ์ส่อให้จำเลยเห็นเหตุโดยสุจริตว่าอาจเปนความจริงดังจำเลยคิดเห็น จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์