คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 564/2494

จำเลยจุดเผากอไผ่ของจำเลยในขณะที่มีลมแต่เพียงเล็กน้อยตามธรรมดาของฤดูศาลในเวลานั้น ภายหลังเกิดมีลมกล้าขึ้นมา พัดพาเอาลูกไฟปลิวไปไหม้บ้านเรือนอื่นซึ่งอยู่ห่างออกไปถึง 5 เส้น โดยจำเลยไม่อาจคาดคิดเห็นได้ เลยในขณะที่จำเลย+เผากอไผ่นั้น จะถือว่าจำเลยจุดเผากอไผ่โดยลักษณะอันน่ากลัวว่าจะเป็นอันตรายแก่ผู้คนหรือทรัพย์ของผู้อื่นอันเป็นผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 187 ยังไม่ได้

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยเอาเพลิงจุดเผากอไผ่ ซึ่งอยู่ในไร่ของจำเลยโดยลักษณะอันน่ากลัวจะเป็นอันตรายแก่ผู้คนหรือทรัพย์สินของผู้อื่น และเพลิงได้ลุกลามและลูกไฟปลิวไปไหม้เคหะสถานที่คนอยู่อาศัยของนายเขียว นายเรือง นายสำคัญ เสียหาย ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๑๘๖,๑๘๗

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๑๘๗ ประกอบด้วยมาตรา ๑๘๖ ให้จำคุกจำเลย ๑๐ ปี

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ขณะที่จำเลยจุดเผากอไผ่นั้น มีลมแต่เพียงเล็กน้อยตามธรรมดาของฤดูกาลในเวลานั้น ปลัดอำเภอพยานโจทก์ก็ว่า ถ้าลมพัดธรรมดาคงไม่เป็นอันตรายแก่หมู่บ้านที่อยู่ห่างออกไปถึง ๕ เส้น เมื่อได้พิเคราะห์ถึงสถานที่และเวลาเกิดเหตุประกอบด้วยกอไผ่ที่จำเลยจุดและเหตุผลทั้งปวงทั่วไปแล้ว เห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่า คดียังไม่พอฟังว่าจำเลยเผากอไผ่รายนี้โดยลักษณะอันน่ากลัวว่าจะเป็นอันตรายแก่ผู้คนหรือทรัพย์ของผู้อื่น การที่ลูกไฟปลิวไปไหม้เคหะสถานของผู้เสียหายนั้นขึ้นเป็นเพราะเกิดมีลมกล้าขึ้นมาเมื่อภายหลังพัดมาเอกลุกไฟปลิวไป ซึ่งจำเลยไม่อาจคาดคิดเห็นได้เลยในขณะที่จำเลยจุดกอไผ่ การกระทำของจำเลยจึงยังไม่เป็นความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๑๘๗

จึงพิพากษายืน