คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 565/2497

สัญญาเช่าเรือมีความว่า " ข้อรับผิดชอบในความเสียหายอันจะเกิดจากวัตถุแห่งการเช่าคือตัวเรือ และเครื่องยนต์ตลอดจนอุปกรณ์ ผู้เช่าจะต้องรับผิดต่อผู้ให้เช่า ( เว้นแต่จะสึกหรอโดยปกติของการใช้ ) " มิได้มีความประสงค์จะให้ผู้เช่ารับผิดนอกเหนือไปจาก ป.ม.แพ่งฯมาตรา 562 แต่อย่างไรไม่

จำเลยเช่าเรือของโจทก์ไปบรรทุกสิ่งของและลากจูงเรือลำเลียง เรือของโจทก์จมเนื่องจากคลื่นลมจัด ผิดปกติ อันเป็นเหตุสุดวิสัย ดังนี้ จำเลยก็ไม่ต้องรับผิดต่อโจทก์

ได้ความว่า จำเลยที่ ๑ ได้ทำสัญญาเช่าเรือแร่ ๑๑ ของโจทก์ เพื่อทำการบรรทุกสิ่งของต่างๆ และใช้ลากจูงเรือลำเลียง จำเลยที่ ๑ ได้เอาข้าวสารบรรทุกเรือแร่ ๑๑ และใช้เรือแร่ ๑๑ ลากจูงเรืออำนวยโชคชัย ซึ่งบรรทุกข้าวสารด้วย เพื่อไปส่งลงเรือเดินทะเลที่เกาะสีชัง ก่อนถึงเกาะสีชังทะเลมีคลื่นลมจัด น้ำเข้าเรือ ทำให้เรือแร่ ๑๑ และเรืออำนวยโชคชัยจม โจทก์จึงฟ้องเรียกค่าเรือแร่ ๑๑ ค่าเช่าเรือและค่าเสียหายจากจำเลยที่ ๑ ในฐานะผู้เช่า จำเลยที่ ๒ ในฐานะผู้ค้ำประกัน

จำเลยให้การว่า เรือแร่ ๑๑ จมโดยเหตุสุดวิสัยเพราะเกิดมรสุมหนักผิดปกติจำเลยไม่ต้องรับผิด

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้จำเลยใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามสัญญาเช่าข้อ ๕ มีความว่า " ข้อรับผิดชอบในความเสียหายอันจะเกิดจากวัตถุแห่งการเช่า คือตัวเรือและเครื่องยนต์ตลอดจนอุปกรณ์ผู้เช่าจะต้องรับผิดต่อผู้ให้เช้า ( เว้นแต่จะสึกหรอโดยปกติของการใช้ ) " นั้น เห็นได้ว่า คู่สัญญามิได้ประสงค์ จะให้ผู้เช่าต้องรับผิดนอกเหนือไปจากที่กฎหมายกำหนดไว้ จำเลยในคดีนี้จะต้องรับติดต่อโจทก์ก็แต่ในกรณีที่เป็นความผิดของฝ่ายจำเลยดังที่บัญญัติไว้ในประมวลแพ่งฯ

ปัญหาว่า เรือแร่ ๑๑ จมเพราะความประมาทเลินเล่อของฝ่ายจำเลยหรือไม่ ศาลฎีกาฟังว่า การที่เรือแร่ ๑๑ จมลงนี้เนื่องตจากคลื่นลมจัดฟิดปกติอันเป็นความผิดของจำเลยไม่ได้

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์