คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 567/2482

แผนที่หลังโฉนดผิดจากความจริง ศาลก็ไม่ถือตามแผนที่นั้น ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.247,270

ปัญหาที่ว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาคดีโดยอาศัยคำพะยานหลักฐานในท้องสำนวนหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ของโจทก์ ซึ่งจำเลยได้บุกรุกเข้ามา

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าแผนที่หลังโฉนดของโจทก์ผิดความจริงเขตต์ที่วิวาทมิได้อยู่ในโฉนดของโจทก์และจำเลยได้ครอบครองมานานแล้ว จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาตัดสินว่าที่ศาลล่างทั้ง ๒ ชี้ขาดว่าโฉนดของโจทก์คลาดเคลื่อนจากความจริงนั้น ศาลได้พิพากษาโดยอาศัยคำพะยานในท้องสำนวน เมื่อฟังว่าที่พิพาทมิได้อยู่ในโฉนดของโจทก์โดยจำเลยปกครองมานานแล้วดังนี้ โจทก์ก็ชนะคดีมิได้ และทั้ง ม.๑๒๙๙ และ ๑๓๐๐ ก็ไม่เกี่ยวกับคดีชนิดนี้ จึงพิพากษายืนให้ยกฎีกาโจทก์