คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 57/2487

เปนสามีภรรยากันตามกดหมายมาก่อนแล้วมาจอดทเบีนยสมรสพายหลัง ก็นำสืบถึงการเปนสามีภรรยากันก่อนจดทเบียนได้ ไม่เปนการสืบแก้ไขเอกสาร.

จำเลยไห้การว่าได้เปนสามีภรรยากันมาแต่ปี 2467 แล้วมาจดทเบียนปี 2484 ดังนี้ จำเลยสืบพยานว่าได้แต่งงานกันชอบด้วยกดหมายแต่ปี 2467 ได้ไม่นอกประเด็น.

ฟ้องว่าโจทเปนภรรยาผู้ตายควนได้รับมรดกผู้ตาย ขอไห้ห้ามจำเลยไม่ไห้เกี่ยวข้องดังนี้ แม้สาลล่างตัดสินยืนกันมา ก็ดีกาไนข้อเท็จจิงได้ (โดยเปนคดีเกี่ยวด้วยสิทธิไนครอบครัว)

โจทฟ้องว่าเปนภรรยานายบุญชู ควนได้รับทรัพย์มรดกนายบุญชู ขอไห้ห้ามจำเลยหย่าเกี่ยวข้อง

จำเลยต่อสู้ว่า เปนภรรยานายบุญชูชอบด้วยกดหมายแต่ปี ๒๔๖๗ และได้จดทเบียนสมรสปี ๒๔๘๔ โจทหาไช่ภรรยานายบุญชูไม่

สาลแพ่งและสาลอุธรน์ ฟังว่า โจทจำเลยต่างเปนภรรยานายบุญชูด้วยกัน สำหรับจำเลยนั้นแม้จดทเบียนสมรสกับนายบุญชูปี ๒๔๘๔ ก็ดี แต่ก็เปนภรรยานายบุญชูมาแต่ปี ๒๔๖๗ โจทจึงเปนทายาทโดยธัมควนได้รับมรดกนายบุญชูตามประมวนกดหมายแพ่งฯ มาตรา ๑๖๒๙

โจทดีกา ๓ ข้อคือ ๑. จำเลยมิได้เปนภรรยานายบุญชู ๒. จำเลยจะสืบว่าเปนภรรยานายบุญชูก่อนจดทเบียนสมรสไม่ได้เพราะสืบแก้ไขเอกสาร ๓. แม้จะสืบได้ก็นอกประเด็น เพราะคำไห้การไม่ได้อ้างว่าแต่งงานกับนายบุญชู

ไนประเด็นข้อ ๑ สาลดีกาฟังข้อเท็ดจิงว่า จำเลยแต่งงานกับนายบุญชูเปนสามีภรรยากันโดยชอบตั้งแต่ปี ๒๔๖๗ ไนประะเด็นข้อ ๒ จำเลยไม่ได้สืบแก้ไขเอกสารหากเปนการสืบถึงถานะระหว่างจำเลยกับนายบุญชูซึ่งมีหยู่ก่อนจดทเบียน และไนประเด็นข้อ ๓ ไม่เปนเรื่องนอกประเด็น เพราะจำเลยไห้การต่อสู้ว่า จำเลยกับนายบุญชูได้เปนสามีภรรยากันโดยชอบด้วยกดหมายมาแต่ปี ๒๔๖๗ จึงพิพากสายืน