คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 57/2493

แบ่งเคหะให้บุคคลอื่นเช่าอยู่ในตอนหลัง ทำการค้าขายโดยเสียเงินให้เป็นรายเดือน ดังนี้ แม้จะลงทะเบียนสำมะโนครัวไว้ว่าเป็นการอาศัย ก็ต้องถือว่าเป็นการเช่า

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากเคหะ โดยอ้างว่าโจทก์เช่ามาจากเจ้าของ และอนุญาตให้จำเลยอยู่อาศัย-ทำการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ จำเลยต่อสู้ว่าได้เช่าจากโจทก์ ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯ ได้ความว่าโจทก์เช่าจากเจ้าของและอยู่ด้านหน้าจำเลยและบริวารอยู่ด้านหลัง ทำการค้าขายโดยเสียเงินให้โจทก์เดือนละ ๕๐ บาท ในทะเบียนสำมะโนครัวลงไว้ว่าจำเลยเป็นผู้อาศัย

ศาลอุทธรณ์เห็นพ้องตามศาลชั้นต้นว่า จำเลยเข้าอยู่โดยเช่าจากโจทก์ พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่บุคคลตกลงให้บุคคลอีกคนหนึ่งได้ใช้หรือรับประโยชน์ในทรัพย์สิน โดยคิดค่าตอบแทนตามระยะเวลานั้น ย่อมเป็นการเช่าตามกฎหมายแล้ว ทะเบียนสำมะโนครัวไม่อาจเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงได้

พิพากษายืน