ได้ความว่า พ.กับพวกไปขออนุญาตซื้อปืนต่ออำเภอ และขอให้ บ.จำเลยซึ่งเปนเสมียนตราอำเภอเขียนคำร้องให้ บ.เรียกเอาค่าเขียนคำร้องคนละ ๔ บาท และสั่งให้ ย.จำเลยรับเงินจากพวกเจ้าทรัพย์ ๕ คนเปนเงิน ๒๐ บาท แล้ว ย.มอบเงินให้ บ.ไป ส่วนเงินจากเจ้าทรัพย์อีกคนหนึ่ง บ.จำเลยรับไว้เอง ๕ บาทดังนี้ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมาย
ศาลเดิมตัดสินว่า บ.ย.จำเลยมีผิดตาม ม.๑๖๘ ให้จำคุกคนละ ๖ เดือน ลดปราณีให้ ๑ ใน ๓ คงจำคุกคนละ ๔ เดือน
ศาลอุทธรณ์ตัดสินแก้ว่า ย.จำเลยไม่มีผิดส่วน บ.จำเลยมีผิดตาม ม.๑๓๖ ให้จำคุก ๖ เดือน
ศาลฎีกาตัดสินกลับว่า บ.จำเลยมิได้ใช้อำนาจในตำแหน่งหน้าที่โดยมิชอบอย่างใด เปนแต่วาพวก จ.ไม่เสียเงินซึ่งเท่ากับค่าจ้าง บ.ก็ไม่ทำคำร้องให้เพราะ บ.ไม่มีหน้าที่สำหรับเขียนคำร้องในเรื่องเช่นนี้ จำเลยมิได้กระทำผิดตามกฎหมายบทใด จึงให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลยไป