คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 586-587/2491

โจทก์ฟ้องจำเลย 4 คน หาว่าวิวาททำร้ายร่างกายซึ่งกันและกัน จำเลยต่างให้การปฏิเสธ โจทก์มีพะยานปาก 1 เบิกความสมข้อต่อสู้ของจำเลย ฝ่ายหนึ่งแสดงว่าเป็นการป้องกัน และมีพะยานโจทก์อีกปากหนึ่งเบิกความสมข้อต่อสู้ของจำเลย อีกฝ่ายหนึ่งว่า ทำโดยป้องกันดังนี้ คดีลงโทษจำเลยไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่านายไลย นางลุน จำเลยทำร้ายร่างกายนายก็อล นายเนือก นายนอต นายก็อลถึงแก่ความตาย นายเนือก นายนอต บาดเจ็บ นายเนือก นายนอต จำเลยกับนายก็อลทำร้ายร่างกายนายไลยบาดเจ็บสาหัส นายลุนบาดเจ็บ ทั้งนี้เป็นการที่ทั้งสองฝ่ายสมัครใจเข้าวิวาททำร้ายกัน ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๔๙, ๒๕๑, ๒๕๓, ๒๕๔, ๒๕๖, ๒๕๘

จำเลยต่างให้การปฎิเสธความผิด

ศาลชั้นต้นลงโทษนายไลย ตาม ม.๒๕๓ นายลุนตามมาตรา ๒๔๙ นายเนือก นายนอต ตามมาตรา ๒๕๘.

นายไลย นายลุน อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ให้ยกฟ้องปล่อยจำเลยทุกคน.

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาฟังว่า นางแซมพะยานโจทก์เบิกความสมข้อต่อสู้ของนายไลย นายลุนจำเลยซึ่งแสดงว่าจำเลยทั้งสองนี้ทำการป้องกัน

และนางจิตรพะยานโจทก์เบิกความสมข้อต่อสู้ของนายเนือก นายนอตจำเลย ซึ่งแสดงว่าจำเลยทำการป้องกัน

ทั้งนี้เป็นอันว่าที่โจทก์หาว่าจำเลยวิวาททำร้ายกันหาได้ความไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์.