คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 589/2495

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยรุกที่ดินของโจทก์ทางทิศเหนือ ขอให้ขับไล่ ศาลพิพากษาว่าจำเลยรุกที่ของโจทก์ทางทิศตะวันตกของที่โจทก์ และให้ขับไล่จำเลย ดังนี้ เป็นการตัดสินเกินคำฟ้องและคำขอของโจทก์ เพราะโจทก์ทางทิศตะวันตกเลย จึงเป็นการฝ่าฝืน ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 142

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบุกรุกเขตที่ทางทิศเหนือของโจทก์มีราคา ๒๐ บาท จึงขอให้ขับไล่

จำเลยปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลย

จำเลยอุทธรณ

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า ศาลอุทธรณ์ตัดสินผิดกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ โจทก์ฟ้องว่า จำเลยรุกที่ดินของโจทก์ทางทิศเหนือขอให้ขับไล่ แต่ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นว่า จำเลยรุกที่ของโจทก์ทางทิศตะวันตกของที่โจทก์และให้ขับไล่จำเลย เห็นได้ชัดว่าศาลล่างทั้งสองตัดสินเกินจากคำฟ้องและคำขอของโจทก์ เพราะโจทก์มิได้ฟ้องว่า จำเลยรุกที่ของโจทก์ทางทิศตะวันตกเลย จึงเป็นการฝ่าฝืนมาตรา ๑๔๒ แห่ง ป.ม.วิ.แพ่ง

ส่วนข้อเท็จจริง ศาลฎีกาฟังว่า โจทก์ไม่สมฟ้อง จึง พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

์