คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 59/2491

เวลากลางคืนตามที่บัญญัติไว้ใน ก.ม.อาญานั้น ก.ม.มิได้บัญญัติไว้ว่าเป็นคืนของวันไหน จึงต้องถือตามประกาศนับเวลาในราชการ ซึ่งให้นับวันเป็น 24 ชั่วนาฬิกา เริ่มต้นแต่ศูนย์นาฬิกาเป็นต้นไป

มีของต้องแจ้งปริมาณไว้ตั้งแต่ 3.00 น. ของวันที่ 3 ไปแจ้งปริมาณในวันที่ 5 เดือนนั้น ถือว่ายังไม่เกินกำหนด 2 วัน.

จำเลยได้น้ำตาลมาเมื่อเวลา ๓.๐๐ น. ของวันที่ ๓ มกราคม ๒๔๘๙ ได้ไปแจ้งปริมาณในวันที่ ๕ มกราคม ๒๔๘๙ โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยไม่แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บภายในกำหนด ๒ วัน เป็นการฝ่าฝืนประกาศคณะกรมการจังหวัด ซึ่งออกตามอำนาจใน พ.ร.บ.ควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา อ้างว่าเวลา ๓.๐๐ น. ของวันที่ ๓ ต้องนับว่าเป็นคืนวันที่ ๒ ตามกฎหมายอาญามาตรา ๖(๒๔)

ศาลฎีกาเห็นว่า เวลากลางคืนตามกฎหมายมาตรา ๖(๒๔) นั้นกฎหมายมิได้บัญญัติว่าเป็นคืนของวันไหน ประกาศนับเวลาในราชการท่านให้นับวันเป็น ๒๔ ชั่วนาฬิกา เริ่มต้นแต่ศูนย์นาฬิกาคือภายหลัง ๒๔.๐๐ น. เป็นต้นไป ฉะนั้นเวลา ๓.๐๐ น. ของวันที่ ๓ จึงต้องนับเป็นวันที่ ๓ ตามคำพิพากษาฎีกา ๕๘๖/๒๔๙๐ ส่วนการนับกำหนดเวลาเริ่มแรก ป.พ.พ.มาตรา ๑๕๘ บัญญัติไว้ว่ามิให้นับวันแรกแห่งระยะเวลานั้นรวมคำนวนเข้าด้วย กำหนดวันที่จำเลยไปแจ้งปริมาณจึงไม่ช้ากว่า ๒ วัน.