คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 591/2480

โจทก์ฟ้องว่าวันที่ 14-15 จำเลยสมคบกับพวกลักทรัพย์ต่อมาวันที่ 20 จำเลยกับพวกอีกคน 1 ได้รับของรายนั้นไว้จากคนร้าย ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยรับของกลางไว้โดยรู้อยู่ว่าเป็นของร้ายลงโทษจำเลยตาม ม.321 ได้

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๔-๑๕ ตุลาคม จำเลยที่ ๑-๒-๓ สมคบกันลักทรัพย์ของ ส.ไป ต่อมาวันที่ ๒๐ ตุลาคม จำเลยที่ ๒-๔ ได้รับนาฬิกาเรือนทองของ ส. ไว้จากคนร้ายโดยรู้ว่าเป็นของที่ได้มาจากการกระทำผิดกฎมาย ขอให้ลงโทษตามมาตรา ๒๙๓-๒๙๔-๒๙๕ และ ๓๒๑

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำเลยที่ ๑ ฐานลักทรัพย์ จำเลยที่ ๒-๔ ฐานรับของโจร

ศาลฎีกาตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ให้ลงโทษจำเลยที่ ๒-๔ ฐานรับของโจรยืนตามศาลขั้นต้น โดยฟังว่ากรดิยาของจำเลยแสดงข้อพิรุธว่าได้ของกลางไว้โดยรู้สึกว่าเป็นของร้าย