คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 592/2492

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดิน 2 แปลงอันมีราคา 1,500 บาทศาลชั้นต้นพิพากษาว่าที่ดินแปลงหนึ่งเป็นของจำเลย ให้ขับไล่จำเลยออกจากที่อีกแปลงหนึ่ง ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าที่ดินทั้งหมดเป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลย จำเลยฎีกาและตั้งทุนทรัพย์ที่ดินที่ศาลชั้นต้นฟังว่าเป็นของจำเลยราคา 700 บาท ดังนี้ ศาลอุทธรณ์แก้ไขเล็กน้อย จำเลยฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยบุกรุกและขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ดินของโจทก์อันมีราคา 1,500 บาท จำเลยให้การต่อสู้กรรมสิทธิ์ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าที่ดินหมายเลข 1 เป็นของโจทก์ ที่ดินหมายเลข 2 เป็นของจำเลย ศาลอุทธรณ์แก้ว่าที่ทั้งหมดเป็นของโจทก์ ห้ามมิให้จำเลยเกี่ยวข้อง

จำเลยฎีกาตั้งราคาที่ดินหมายเลข 2 เป็นเงิน 700 บาท

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลอุทธรณ์แก้ไขเล็กน้อย ฎีกาจำเลยต้องห้ามฎีกาในข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 248

จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย