คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 601/2496

ผู้เสียหายถูกทำร้ายโดยมีดโต้ มีบาดแผลถึง 7 แผล ต้องนอนรักษาตัวอยู่นานถึง 1 เดือน 19 วัน จึงพอทุเลาลุกนั่งได้ระหว่างนั้น ทำการงานอะไรไม่ได้เลย แผลที่ 1 คือกลางหลังกว้าง 5 ซ.ม.ยาว 8 ซ.ม. ทลุกลวงแพทย์ผู้รักษาว่า ถ้ารักษาไม่ทันท่วงทีหรือไม่ดีอาจถึงตายได้ทั้งจำเลยก็มิได้นำสืบโต้แย้งอย่างไร ดังนี้ต้องถือว่าเป็นบาดแผลเข้าลักษณะที่ไม่สามารถประกอบการงานตามปกติได้เกินกว่า20 วัน เป็นบาดแผลสาหัสตามมาตรา256(8)

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานทำร้ายร่างกายผู้เสียหายตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254, 256

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดเพียงมาตรา 254 จำคุก 2 ปี

โจทก์จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า บาดแผลสาหัสตามมาตรา 256(8) ให้จำคุก 3 ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาตรวจสำนวนแล้ว บาดแผลของผู้เสียหายตามรายงานชัณสูตรท้ายฟ้องมีดังนี้ แผลที่ 1 กลางหลังกว้าง 5 ซ.ม. ยาว 8 ซ.ม. ทะลุกลวง ฐานแผลเรียบ

แผลที่ 2 ท้ายทอย กว้าง 3 ซ.ม. ยาว 7.0 ซ.ม. ลึกถึงกระโหลกฐานแผลเรียบ

แผลที่ 3 ท้ายทอย กว้าง 3.5 ซ.ม. ยาว 8 ซ.ม. ลึกถึงกระโหลกฐานแผลเรียบ

แผลที่ 4 นิ้วชี้ซ้ายกว้าง 3 ซ.ม. ยาว 0.7 ซ.ม. ลึก 0.2 ซ.ม. ฐานแผลเรียบ

แผลที่ 5 นิ้วกลางซ้าย กว้าง 0.3 ซ.ม. ยาว 0.7 ซ.ม. ลึก 0.7 ซ.ม. ลึก 0.2 ซ.ม.ฐานแผลเรียบ

แผลที่ 6 นิ้วนางซ้าย กว้าง 0.3 ซ.ม. ยาว 0.7 ซ.ม. ลึก 0.2 ซ.ม. ฐานแผลเรียบ

แผลที่ 7 นิ้วก้อยซ้าย กว้าง 0.3 ซ.ม. ยาว 0.7 ซ.ม. ลึก 0.2 ซ.ม. ฐานแผลเรียบ

ทุกแผลถูกของแข็งมีคม รักษาประมาณ 30 วันหาย ผู้เสียหายว่าต้องนอนรักษาตัวอยู่นานถึง 1 เดือน 19 วัน จึงขอทุเลาลุกนั่งได้ สาธารณะสุขอำเภอ ผู้รักษาให้การว่าแผลที่ 1 ถ้ารักษาไม่ทันท่วงที หรือไม่ดีอาจถึงตายได้ จำเลยมิได้นำสืบโต้แย้งศาลชั้นต้นก็ว่ารักษาเดือนเศษ ทำการงานอะไรไม่ได้เลย ค่อนข้างรุนแรงมาก ดังนี้จึงต้องฟังว่าเข้าลักษณะที่ไม่สามารถประกอบการงานตามปกติได้เกินกว่า 20 วันแล้ว เป็นบาดแผลสาหัสตามมาตรา 256(8)

แต่เห็นว่าผู้เสียหายเป็นฝ่ายก่อเหตุขึ้นก่อน จึงลดโทษให้ตามมาตรา 59 กึ่งหนึ่งคงจำคุกจำเลย 1 ปี 6 เดือนตามมาตรา 256