คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 604/2510

จำเลยผู้ขาดนัดพิจารณายื่นคำขอให้พิจารณาคดีใหม่ครั้งแรกไม่ได้กล่าวโดยละเอียดชัดแจ้งซึ่งข้อคัดค้านคำตัดสินชี้ขาดของศาลและศาลสั่งยกคำขอไปแล้ว จำเลยยื่นคำขอให้พิจารณาคดีใหม่เป็นฉบับที่ 2 บรรยายแต่ข้อคัดค้านคำตัดสินชี้ขาดของศาลและขอให้ถือเหตุที่ได้ขาดนัดตามที่กล่าวในคำขอฉบับแรกเป็นส่วนประกอบของคำขอฉบับหลังได้ ไม่จำเป็นจะต้องบรรยายซ้ำอีก (อ้างฎีกาที่ 1472/2492)

จำเลยยื่นคำขอให้พิจารณาคดีใหม่ครั้งแรกอ้างเหตุไม่ครบถ้วนตามกฎหมาย ศาลสั่งยกคำขอไปแล้ว จำเลยยื่นคำขอให้พิจารณาใหม่เป็นครั้งที่ 2 โดยทำให้ถูกต้องย่อมทำได้ ไม่เป็นการดำเนินกระบวนวิธีพิจารณาซ้ำตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 144 (อ้างฎีกาที่1309/2494)

โจทก์ฟ้องขอให้จำเลยทั้ง 4 ร่วมกันรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์

จำเลยที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณาศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยที่ 2 ที่ 3 ที่ 4 ร่วมกันรับผิด

จำเลยที่ 2 ยื่นคำร้องขอให้พิจารณาคดีใหม่อีก ขอให้ถือเอาความในคำร้องฉบับแรกซึ่งแสดงเหตุที่ขาดนัด แล้วบรรยายข้อเท็จจริงว่าจำเลยที่ 2 ไม่ควรต้องรับผิด

ศาลชั้นต้นสั่งว่าศาลได้สั่งยกคำร้องของจำเลยแล้ว จำเลยจะยกเหตุอ้างขึ้นใหม่เพื่อให้ศาลสั่งเพิกถอนคำสั่งเดิม เป็นการปฏิบัติไม่ถูกต้องตามกระบวนวิธีพิจารณาให้ยกคำร้อง

จำเลยที่ 2 อุทธรณ์คำสั่ง

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้รับคำร้องของจำเลยที่ 2 ไว้พิจารณา

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จำเลยที่ 2 ยื่นคำขอให้พิจารณาใหม่ฉบับที่ 2ก็ต่อเนื่องมาจากคำขอฉบับที่ 1 ซึ่งเป็นเรื่องเดียวกันหาจำเป็นจะต้องมาบรรยายซ้ำอีกไม่ คำขอของจำเลยที่ 2 จึงใช้ได้ (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 1472/2492) ส่วนในปัญหาว่าศาลชั้นต้นสั่งยกคำขอฉบับแรกของจำเลยที่ 2 ไปแล้ว จำเลยที่ 2 จะมาร้องขออีกไม่ได้นั้นเห็นว่าครั้งแรกศาลยกคำขอเพราะทำมาไม่ถูกต้องเมื่อจำเลยที่ 2 ได้ทำคำขอใหม่ให้ถูกต้องจึงย่อมทำได้ หาใช่เป็นการดำเนินกระบวนวิธีพิจารณาซ้ำตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 144 ไม่ (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 1309/2494) เมื่อพิจารณาคำขอให้พิจารณาใหม่ของจำเลยที่ 2 ทั้ง 2 ฉบับประกอบกันแล้วเห็นว่าได้อ้างเหตุครบถ้วนตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 208 แล้ว ศาลชั้นต้นจึงชอบที่จะรับคำร้องจำเลยที่ 2 ไว้ดำเนินการต่อไป

พิพากษายืน