คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 607/2521

โจทก์จำเลยทำสัญญากันมีข้อความเป็นสารสำคัญว่า โจทก์มอบไม้ของกลางให้จำเลยจัดการขนย้ายจากสถานีตำรวจภูธรตำบลกำพวนไปเก็บรักษาไว้ในที่ปลอดภัยบริเวณหมู่ที่ 2 ตำบลบางหิน อำเภอกะเปอร์ จังหวัดระนอง แล้วจำเลยต้องเก็บรักษาไม้ของกลางไว้เป็นการชั่วคราวในอารักขาแห่งตนอันเป็นการยอมให้จำเลยครอบครองไม้ของกลางแทนโจทก์ สัญญาดังกล่าวเป็นสัญญาฝากทรัพย์ และคดีมีอายุความฟ้องร้องภายใน 6 เดือน ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 671

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2517 เจ้าหน้าที่ของโจทก์ตรวจพบว่าไม้ของกลางที่ได้ทำสัญญาให้จำเลยเฝ้าระวังหายไปทั้งหมด 5 ท่อน จึงทวงถามให้จำเลยชำระเบี้ยปรับตามสัญญา จำเลยไม่ชำระ จำเลยให้การว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความเพราะนับแต่วันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2517 อันเป็นวันที่โจทก์ทราบว่าไม้ของกลางหายไปจนบัดนี้เกิน 6 เดือนแล้ว โจทก์มิได้นำสืบในข้อนี้ ถือว่าโจทก์บอกเลิกสัญญาแล้วตั้งแต่วันนั้นและถือว่าเป็นวันสิ้นสัญญา เมื่อโจทก์มิได้ฟ้องคดีภายใน 6 เดือน นับแต่วันสิ้นสัญญาดังกล่าว คดีของโจทก์ขาดอายุความ

(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 2/2521)

โจทก์ฟ้องว่า โจทก์ได้ทำสัญญาจ้างจำเลยเฝ้ารักษาไม้ซึ่งถูกตัดฟันจากป่าโดยไม่ได้รับอนุญาต ซึ่งเจ้าพนักงานของโจทก์ยึดไว้เป็นของกลางจำนวน ๕ ท่อน ปริมาตร ๗.๑๘ ลูกบาศก์เมตร มีข้อสัญญาว่า ถ้าไม้ขาดหายหรือเป็นอันตราย จำเลยยอมให้โจทก์ปรับลูกบาศก์เมตรละ ๒๐๐ บาท ตามจำนวนที่สูญหายหรือเป็นอันตราย ปรากฏตามสำเนาสัญญาท้ายฟ้อง ต่อมาเมื่อวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๗ มีการตรวจพบว่าไม้ที่จำเลยรับจ้างเฝ้ารักษาหายไปทั้งหมด จำเลยจึงต้องใช้ค่าปรับให้โจทก์ตามสัญญาเป็นเงิน ๑,๔๓๖ บาท โจทก์ทวงถามแล้วจำเลยไม่ชำระ ขอให้ศาลบังคับ

จำเลยให้การว่าสัญญาท้ายฟ้องเป็นสัญญาฝากทรัพย์ โจทก์ทราบว่าไม้ของกลางหายไปตั้งแต่วันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๗ แต่ฟ้องคดีเกินกว่า ๖ เดือน คดีขาดอายุความ ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษายกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่าสัญญาท้ายฟ้องมิใช่สัญญาฝากทรัพย์คดีไม่ขาดอายุความคดีไม่ขาดอายุความ

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า โจทก์จำเลยได้ทำสัญญาท้ายฟ้องจริงและวินิจฉัยว่า ตามสัญญาดังกล่าวเป็นเรื่องโจทก์มอบไม้ของกลางให้จำเลยจัดการขนย้ายจากสถานีตำรวจภูธรตำบลกำพวนไปเก็บรักษาไว้ในที่ปลอดภัยบริเวณหมู่ที่ ๒ ตำบลบางหิน อำเภอกะเปอร์ จังหวัดระนอง แล้วจำเลยต้องเก็บรักษาไม้ของกลางไว้เป็นการชั่วคราวในอารักขาแห่งตน อันเป็นการยอมให้จำเลยครอบครองไม้ของกลางแทนโจทก์ ศาลฎีกาโดยมติที่ประชุมใหญ่เห็นว่าสัญญาท้ายฟ้องเป็นสัญญาฝากทรัพย์ และคดีมีอายุความฟ้องร้องภายใน ๖ เดือน ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๖๗๑

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๗ เจ้าหน้าที่ของโจทก์ตรวจพบว่าไม้ของกลางที่ได้ทำสัญญาให้จำเลยเฝ้ารักษาหายไปทั้งหมด ๕ ท่อน จึงทวงถามให้จำเลยชำระเบี้ยปรับตามสัญญา จำเลยไม่ชำระและจำเลยให้การว่าฟ้องโจทก์ขาดอายุความ เพราะนับแต่วันที่ ๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๑๗ อันเป็นวันที่โจทก์ทราบว่าไม้ของกลางหายไปจนบัดนี้เกินกว่า ๖ เดือนแล้ว โจทก์มิได้นำสืบพยานในข้อนี้ ถือว่าโจทก์บอกเลิกสัญญาแล้วตั้งแต่วันนั้น และถือได้ว่าเป็นวันสิ้นสัญญา เมื่อโจทก์มิได้ฟ้องคดีภายใน ๖ เดือนนับแต่วันสิ้นสัญญาดังกล่าว คดีของโจทก์ขาดอายุความ

พิพากษายืน