คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 61/2501

การไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวปีใด ถือว่าเป็นความผิดสำหรับปีที่ไม่มีนั้น

จำเลยไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวหลายปี ตามประมวล ก.ม.อาญา มาตรา 95 กำหนดให้ฟ้องภายใน 1 ปี จึงลงโทษจำเลยสำหรับการที่จำเลยไม่มีใบสำคัญประจำตัวก่อนวันฟ้องเกิน 1 ปีนั้นไม่ได้ คงลงโทษได้แต่เฉพาะในระยะที่ไม่ขาดอายุความฟ้องร้อง (อ้างฎีกาที่ 942/2498)

โจทก์ฟ้องเมื่อวันที่ ๑๘ ก.พ. ๒๕๐๐ ว่าระหว่างตั้งแต่วันที่ ๑๔ ธ.ค. ๒๔๙๓ ถึงวันที่ ๑๕ พ.ย. ๒๔๙๙ จำเลยซึ่งเป็นคนต่างด้าว เชื้อชาติจีน สัญชาติจีน บังอาจอยู่ในราชอาณาจักรไทยโดยไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าว ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.การทะเบียนคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๔๙๓ มาตรา ๔,๕,๒๐ พ.ร.บ.การทะเบียนคนต่างด้าว (ฉบับที่ ๒) พ.ศ.๒๔๙๕ ม.๔

จำเลยรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า การที่จำเลยไม่มีใบสำคัญประจำตัวตั้งแต่วันที่ ๑๔ ธ.ค.๒๔๙๓ ถึงวันที่ ๑๓ ธ.ค. ๒๔๙๘ ความผิดของจำเลยสำเร็จไปเป็นปี ๆ ขาดอายุความฟ้องร้อง จำเลยคงมีความผิดฐานไม่มีใบสำคัญประจำตัวตั้งแต่วันที่ ๑๔ ธ.ค.๒๔๙๘ ถึงวันที่ ๑๕ พ.ย. ๒๔๙๙ เพียง ๑ ปี พิพากษาลงโทษปรับจำเลยตามบทกฎหมายดังฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาปัญหาข้อกฎหมายว่า ความผิดของจำเลยเป็นความผิดต่อเนื่องกัน

ศาลฎีกาเห็นว่า การไม่มีใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวปีใด ก็เป็นความผิดสำหรับปีที่ไม่มีนั้น การที่จำเลยไม่มี ใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวก่อนวันที่ ๑๔ ก.พ. ๒๔๙๙ ซึ่งเป็นเวลาเกิน ๑ ปี จึงขาดอายุความฟ้องร้อง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๕ ตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ ๙๔๒/๒๔๙๘ พิพากษายืน