คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 611/2482

จำเลยจดคำให้การชั้นสอบสวนว่าผู้มีชื่อ 2 คน เป็นผู้นั่งทำการสอบสวนความจริงบุคคลทั้ง 2 นั้น มิได้อยู่ในเวลาสอบสวนนั้นเลย ครั้นข้าหลวงประจำจังหวัดถามจำเลย ๆ ก็ยืนยันว่าที่จดไว้ในคำให้การเป็นความจริงดังนี้ จำเลยมีผิดฐานแจ้งความเท็จ

จำเลยจดคำให้การชั้นสอบสวนของ ค.โดยจดลงว่านายสมัยและนายเสาเป็นผู้สอบสวน ซึ่งความจริงบุคคลทั้ง ๒ นี้มิได้อยู่ในเวลาสอบสวนนั้น ครั้นข้าหลวงประจำจังหวัดสอบถามจำเลย ๆ ก็ยืนยันตามที่จดไว้ในคำให้การ โจทก์จึงฟ้องหาว่าจำเลยแจ้งความเท็จ

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าคำเท็จเหล่านี้ไม่ใช่สาระสำคัญในกรณีพิพาท มิอาจทำให้สาธารณชนหรือผู้ใดเสียหาย พิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาตัดสินว่าถ้อยคำที่จำเลยให้การแก่ข้าหลวงประจำจังหวัดนั้น จำเลยรู้แล้วว่าเป็นเท็จและอาจทำความเสียหายให้แก่ราชการอันเกี่ยวกับการสอบสวนเรื่องนั้นได้ ความผิดฐานแจ้งความเท็จไม่จำเป็นว่าคำเท็จนั้นๆ จะต้องเป็นสาระสำคัญในกรณีพิพาทเสมอไป เพียงแต่อาจทำให้ผู้อื่นหรือสาธารณชนเสียหายได้แล้วก็ต้องมีความผิด ลงโทษจำเลยตาม ม.๑๑๘