คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 612/2482

โจทก์ต้องหาว่าฆ่าสุกรโดยไม่ได้รับอนุญาต จำเลยซึ่งเป็นเจ้าพนักงานโรงฆ่าสัตว์มาเบิกความว่าผู้ต้องหาได้รับอนุญาตและจำเลยได้ควบคุมอยู่ด้วยในเวลาฆ่าแต่ความจริงจำเลยหาได้ควบคุมดังนั้นไม่ เจ้าพนักงานสอบสวนจึงรายงานขอให้ปล่อยผู้ต้องหาดังนี้ จำเลยต้องมีผิดฐานแจ้งความเท็จ

ข.ต้องหาว่าฆ่าสุกรโดยไม่ได้รับอนุญาตจำเลยซึ่งเป็นพนักงานโรงฆ่าสัตว์ ได้ไปเบิกความต่อเจ้าพนักงานตำรวจว่า ข.ได้ขออนุญาตให้ฆ่าสุกรแล้วแต่จำเลยเขียนใบอนุญาตให้ ข.ผิดไป และจำเลยก็ไปควบคุมอยู่ด้วย ซึ่งความจริงจำเลยได้เขียนใบอนุญาตผิดไม่ และขณะฆ่าจำเลยก็ไม่ได้อยู่ควบคุม เจ้าพนักงานตำรวจหลงเชื่อจึงรายงานขอให้ปล่อย ข.ไป โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลย

ศาลชั้นต้นเห็นว่าคำเบิกความของจำเลยเป็นพลความไม่ทำความเสียหายแก่ผู้ใดพิพากษายกฟ้อง

ศาลฎีกาตัดสินว่าที่จำเลยเบิกความว่าในขณะ ข.ฆ่าสุกรจำเลยได้อยู่ควบคุมตามหน้าที่ แต่ความจริงจำเลยหาได้อยู่ควบคุมไม่การที่จำเลยเบิกความเช่นนี้เพื่อช่วยเหลือ ข.ให้พ้นจากความผิด จนเจ้าพนักงานตำรวจรายงานปล่อย ข. ไป ย่อมเป็นการเสียหายและเป็นผิดตาม ม.๑๑๘