คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 6161/2534

การทำพินัยกรรมเอกสารฝ่ายเมือง หากผู้ทำพินัยกรรมไม่ได้แจ้งข้อความที่ตนประสงค์จะให้ใส่ไว้ในพินัยกรรมของตนแก่นายอำเภอต่อหน้าพยานอื่นอีกสองคนพร้อมกันแล้ว พินัยกรรมนั้นขัดต่อประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1658(1) และตกเป็นโมฆะตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1705

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยนำพินัยกรรมเอกสารฝ่ายเมืองที่ไม่ได้ทำต่อหน้าพยานอย่างน้อยสองคน และไม่ได้ประทับตราตำแหน่งของกรมการอำเภอไปแสดงต่อเจ้าพนักงานที่ดิน เพื่อขอรับมรดกตามพินัยกรรมเป็นการโต้แย้งสิทธิการรับมรดกของโจทก์ในฐานะทายาทโดยธรรมขอให้เพิกถอนพินัยกรรมดังกล่าว

จำเลยให้การว่า พินัยกรรมนั้นทำต่อหน้าพยานและประทับตราสำคัญของกรมการอำเภอชอบด้วยกฎหมาย ขอให้ยกฟ้อง

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนพินัยกรรม

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงเชื่อได้ว่าขณะที่นายสำอางผู้ทำพินัยกรรมแสดงความประสงค์ขอทำพินัยกรรมเอกสารฝ่ายเมืองกับนายกิตติในฐานะเป็นนายอำเภอภูเวียงนั้น นายสำอางไม่ได้แจ้งข้อความที่ตนประสงค์จะให้ใส่ไว้ในพินัยกรรมต่อหน้าพยานอื่นอีกสองคนพร้อมกัน พินัยกรรมดังกล่าวจึงเป็นพินัยกรรมที่ทำขึ้นขัดต่อประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1658(1) ย่อมตกเป็นโมฆะตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1705

พิพากษายืน