คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 619/2495

เจ้ามรดกตายลง ทายาท 2 คน เป็นความกัน ในที่สุดทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันว่า ทายาทผู้ครอบครองที่ดินแปลงหนึ่ง จะจัดการแบ่งที่ดินแปลงนั้นให้แก่ทายาทคนอื่น ดังนี้ เมื่อไม่ได้ระบุตัวบุคคลว่า เป็นใครที่จะแบ่งมรดกให้ไว้ชัดแจ้ง แล้วก็ไม่ทำให้อายุความฟ้องร้องภายใน 1 ปี สดุดหยุดลง ฉะนั้นผู้ที่เป็นทายาทอื่นจะฟ้องทายาทผู้ครอบครองที่ดิน ให้แบ่งที่ดินให้แก่ตนจะต้องฟ้องภายในอายุความ 1 ปี นับแต่วันเจ้ามรดกถึงแก่กรรม มิฉะนั้นคดีย่อมขาอดอายุความ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยและนางแมะเตะ ได้ทำสัญญายอมความกันในคดีแพ่งแดงที่ ๖๒/๒๔๙๒ ว่า ที่พิพาทคดีนี้ราคา ๓๐๐๐๐บาท จำเลยจะจัดการแบ่งให้แก่ทายาทโจทก์เป็นทายาทมีสิทธิได้รับส่วนแบ่ง ๒ ส่วนแต่จำเลยไม่ยอมแบ่งให้ จึงฟ้องขอให้ศาลบังคับ

จำเลยต่อสู้ว่า ไม่มีใครมาขอแบ่งจำเลยได้ปกครองมาเป็นเวลาปีเศษแล้ว คดีโจทก์ขาดอายุความ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า คดีโจทก์ขาดอายุความฟ้องร้องเสียแล้ว จึงพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามยอมในคดีแพ่งแดงที่ ๖๒/๒๔๙๒ นั้น ไม่ได้ระบุบุคคลว่า เป็นใครที่จะแบ่งมรดกให้ไว้ชัดแจ้งจึงไม่ทำให้อายุความฟ้องร้องภายใน ๑ ปี สำหรัโจทก์ในคดีนี้เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด โจทก์อ้างว่าปกครองร่วมกับจำเลยก็ไม่ได้ความจริง ที่โจทก์ฟ้องขอแบ่งทรัพย์จากจำเลยในคดีนี้ ก็คือใช้สิทธิของแบ่งทรัพย์มรดกของนายหะยีดาโอ๊ะผู้ตาย โจทก์จะต้องฟ้องร้องภายใน ๑ ปี แต่โจทก์ฟ้องคดีนี้เลย ๑ ปี นับแต่นายหะยีดาโอ๊ะตาย คดีของโจทก์จึงขาดอายุความ

คงพิพากษายืน