คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 620/2491

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย ซึ่งเป็นบริวารของผู้เช่าออกจากห้องเช่าอันมีราคาค่าเช่าเดือนละ 6 บาท จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยเป็นผู้เช่าเอง หาได้ต่อสู้กรรมสิทธิหรือเถียงในเรื่องแปลความหมายแห่งข้อความในสัญญาเช่าไม่ จึงเป็นคดีมโนสาเร่ อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงไม่ได้.

คดีนี้ได้ความว่า โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลย ซึ่งเป็นบริวารของผู้เช่าออกจากห้องอันมีค่าเช่าห้องเดือนละ ๖ บาท จำเลยต่อสู้ว่า จำเลยเป็นผู้เช่าศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยเป็นผู้เช่า พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่า เป็นคดีมโนสาเร่ อุทธรณ์ในข้อเท็จจริงไม่ได้ สั่งไม่รับอุทธรณ์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องขับไล่บริวารของผู้เช่าตามสัญญาเช่า และจำเลยต่อสู้ว่า จำเลยเป็นผู้เช่าเอง หาได้ต่อสู้กรรมสิทธิหรือเถียงในเรื่องแปลความหมายแห่งข้อความในสัญญาเช่าไม่ จึงเป็นคดีมโนสาเร่ พิพากษายืน