คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 621/2480

จุดเผาทรัพย์ของตนแล้ไม่ระมัดระวังเป็นเหตุให้ไฟลุกลามไปไหม้ทรัพย์ของผู้อื่นเสียหาย เป็นผิดตาม ม.201 +ผิดตามกฎหมาย ม.186 - 187 ไม่การกระทำที่จะเป็นความผิดตาม ม.187 นั้นจะต้องเป็นการกระทำที่อาจแลเห็นผลว่าอยู่ในลักษณอันน่ากลัวจะเป็นอันตรายแก่ทรัพย์ของผู้อื่น ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม. 158(5) - 192 พรรณาฟ้องเป็นเรื่องทำให้เกิดเพลิงโดยประมาทแต่อ้าง ม. 186 - 187 ศาลลงโทษตาม ม. 201 ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยวางเพลิงเผาฟางโดยไม่ระมัดระวังเป็นเหตุให้ลุกลามไปไหม้บ้านและทรัพย์ของ ว. เสียหาย ขอให้ลงโทษจำเลยตาม ม. ๑๘๖ - ๑๘๗

จำเลยให้การรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า การกระทำของจำเลยน่ากลัวจะเป็นอันตรายแก่ผู้คนหรือสัตว์ ตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๘๖ - ๑๘๗ พิพากษาให้จำคุก ๑๐ ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามฟ้องมิได้กล่าวเลยว่า จำเลได้จุดเผาทรัพย์โดยลักษณอันน่ากลัวจะเป็นอัจตรายแก่ผู้คนหรือทรัพย์ของผู้อี่นอันจะเป็นผิดตาม ม. ๑๘๗ แลปรากฎว่าลานข้าวที่จำเลยเผาฟางนั้นห่างเรือน ว. ถึง ๕ เส้น ไม่น่าจะเป็นอันตรายถึงฟ้องของโจทก์เข้าลักษณความผิดตาม ม.๒๐๑ ข้อ ๑ พิพากษาแก้ให้จำคุกเลยมีกำหนด ๓ เดือน

ศาลฎีกาตัดสินยืน โดยวินิจฉัยว่าความผิดตาม ม. ๑๘๗ จะเกิขึ้นต่อเมื่อโจทก์แสดงได้ว่าจำเลยอาจแลเห็นผลแห่งการที่กระทำว่าอยู่ในลักษณอันน่ากลัว มิฉะนั้น ม.๒๐๑ ก็หามีประโยชน์ไม่ แลเมื่อพิเคราะห์เทียบดู ม. ๑๘๗ แล ม.๒๐๑ ในหมวด ๔ แล้วปรากฏชัดว่า กฎหมายมุ่งหมายว่าผู้ใดกระทำความผิดอย่างใด ๆ ที่ ว่าไว้ในหมวดที่ ๔ ของส่วนที่ ๕ โดยฐานประมาทดั่งที่จำเลยกระทำในคดีนี้ ความฟิดนั้นเช้า ม. ๒๐๑ เท่านั้น