คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 621-622/2490

พลตำรวจตรวจการณ์ไปพบเรือบรรทุกสุราเถื่อนเรียกให้หยุดก็ไม่หยุดเมื่อเทียบเรือเข้าไปคนในเรือใช้มีดฟันถูกตำรวจ เมื่อเรือห่างกันออกมา 2 ศอก ตำรวจจึงใช้ปืนยิงตาย ดังนี้ เป็นการฆ่าคนตายในการจับกุมเกินกว่าเหตุ

ได้ความว่าจำเลยเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจออกตรวจท้องที่โดยทางเรือพบเรือผู้ตายกับพวกนำสุราเถื่อนบรรทุกเรือสวนทางมา จำเลยเรียกให้หยุดเพื่อขอตรวจผู้ตายไม่หยุด เมื่อเรือใกล้กันผู้ตายฟันจำเลยก่อน เมื่อผู้ตายฟันแล้ว เรือห่างกันราว 2 ศอก จำเลยยิงผู้ตายตาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 ประกอบด้วยมาตรา 52, 53 จำคุก 5 ปี

ศาลอุทธรณ์ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า การกระทำของจำเลยไม่ใช่เรื่องป้องกัน เป็นเรื่องกระทำในการจับกุมตามหน้าที่แต่ทำรุนแรงเกินสมควรแก่เหตุจึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น