คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 621-622/2490

พลตำรวจตรวจการณ์ไปพบเรือบรรทุกสุราเถื่อนเรียกให้หยุดก็ไม่หยุด เมื่อเทียบเรือเข้าไปคนในเรือใช้มีดฟันถูกตำรวจ เมื่อเรือห่างกันออกมา 2 ศอก ตำรวจจึงใข้ปืนยิงตายดังนี้เป็นการฆ่าคนตายในการจับกุมเกินกว่าเหตุ

ได้ความว่าจำเลยเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจออกท้องที่โดยทางเรือ พบเรือผู้ตายกับพวกนำสุราเถื่อนบรรทุกเรือสวนทางมา จำเลยเรียกให้หยุดเพื่อขอตรวจผู้ตายไม่หยุด เมื่อเรือใกล้กันผู้ตายฟันจำเลยก่อน เมื่อผู้ตายฟันแล้ว เรือห่างกันราว ๒ ศอก จำเลยยิงผู้ตายตาย

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา ม. ๒๔๙ ประกอบด้วยมาตรา ๕๒ - ๕๓ จำคุก ๕ ปี

ศาลอุทธรณ์ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

ศาลฎีกาเห็นว่า การกระทำของจำเลยไม่ใช่เรื่องป้องกัน เป็นเรื่องกระทำในการจับกุมตามหน้าที่แต่ทำรุนแรงเกินสมควรแก่เหตุ จึงพิพากษายืนตามศาลชั้นต้น