คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 621/2499

พระราชบัญญัติฝิ่นไม่ได้บัญญัติเรื่องการยกโทษปรับดังที่บัญญัติไว้ในกฎหมายอาญา มาตรา 23 ให้เป็นกรณีพิเศษฉะนั้นเมื่อเห็นสมควรศาลย่อมยก มาตรา 23 มาใช้แก่กรณีที่มีการลงโทษทั้งจำคุกและปรับตาม พระราชบัญญัติฝิ่นได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยมีฝิ่น มูลฝิ่นและอุปกรณ์การสูบฝิ่นไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต ก่อนคดีนี้จำเลยเคยต้องโทษจึงขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติฝิ่น พ.ศ. 2472 มาตรา 3, 66 (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2494 มาตรา 6, 7

จำเลยรับสารภาพ

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ลงโทษจำคุก 6 เดือน ลดตามกฎหมายอาญามาตรา 59 เหลือ 3 เดือน

โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษทั้งจำและปรับตามพระราชบัญญัติฝิ่น

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาว่าพระราชบัญญัติฝิ่นเป็นกฎหมายพิเศษ ให้ลงโทษทั้งจำและปรับ

ศาลฎีกาเห็นว่า พระราชบัญญัติมิได้บัญญัติไว้เป็นพิเศษให้นอกไปจากที่บัญญัติไว้เป็นบทที่ใช้ทั่วไปในกฎหมายอาญา มาตรา 11, 23ฉะนั้นศาลย่อมอาจใช้ดุลพินิจเฉพาะเรื่องได้เมื่อเห็นสมควรจะยกโทษปรับ คงให้รับโทษจำคุกสถานเดียวก็ได้ พิพากษายืน