คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 622/2472

เหตุปราณีย์ เพราะไม่ใช่คนร้ายธรรมดาคำให้การเปนประโยชน์แก่คดี

คดีนี้จำเลยให้การว่า จำเลยไปสืบจับผู้ร้ายสำคัญ จำเลยเข้าใจว่าผู้ร้ายอยู่บนเรือนนายอยู่ คนบนเรือนยกปืนขึ้น จำเลยกลัวจึงถอยหลังสะดุดเถาวัลย์หรือตอไม้ล้มเซปืนได้ลั่นออกไป แต่จะถูกใครไม่ทราบ ดังนี้

ศาลเดิมตัดสินจำคุกจำเลยตาม ม.๒๔๙ มีกำหนด ๑๕ ปี

ศาลอุทธรณ์เห็นว่ามีเหตุควรปราณีย์เพราะจำเลยไม่ใช่ผู้ร้ายธรรมดา แต่มีเหตุเข้าใจผิดเกิดขึ้น แลคำของจำเลยเปนประโยชน์แก่ทางพิจารณาอยู่มาก ควรลดโทษตาม ม.๕๙ กึ่งหนึ่ง ให้จำคุก ๗ ปี ๖ เดือน

ฎีกาตัดสินยืน