โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 มาตรา 3 และขอให้นับโทษของจำเลยคดีนี้ต่อจากโทษของจำเลยในคดีอาญาของศาลชั้นต้น
จำเลยให้กาปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2534 มาตรา 4 จำคุก11 เดือน ให้นับโทษจำเลยต่อ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยฎีกาว่าโจทก์มิได้บรรยายให้ชัดแจ้งว่าจำเลยออกเช็คชำระหนี้ค่าอะไร บังคับได้ตามกฎหมายหรือไม่จึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย คือพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2534 ซึ่งเป็นผลดีแก่จำเลย ฟ้องของโจทก์จึงเป็นฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกฎหมายเอาผิดกับจำเลยไม่ได้ ชอบที่จะยกฟ้องจำเลยเสียจึงจะถูกต้องตามกฎหมายนั้นแม้จำเลยมิได้ยกขึ้นกันมาแล้วในศาลอุทธรณ์ แต่เป็นปัญหาเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย ศาลฎีการับวินิจฉัยให้ได้ เห็นว่า ขณะเช็คตามฟ้องถูกปฏิเสธการจ่ายเงินและโจทก์ฟ้องคดีนี้ พระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2534 ยังมิได้ประกาศใช้บังคับ การที่โจทก์ฟ้องโดยบรรยายฟ้องตามพระราชบัญญัติว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็คพ.ศ. 2497 เป็นฟ้องที่ขอให้บังคับตามพิพากษาว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. 2497 ซึ่งใช้บังคับอยู่ในขณะนั้นถูกต้องแล้ว
พิพากษายืน