คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 626-628/2500

เจ้าหนี้ตาม ม.91 นั้น หมายถึงเจ้าหนี้ที่เป็นคนไทยหรือต่างประเทศที่อยู่นอกราชอาณาจักร แต่ ม.178 นั้น บัญญัติ ถึงเจ้าหนี้ต่างประเทศซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่นอกราชอาณาจักรโดยเฉพาะ มิได้หมายความถึงคนไทยด้วย และหนี้ที่เกิดนั้นมิได้กำหนดว่าจะต้องเกิดขึ้นที่ไหน.

เจ้าหนี้ซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่นอกราชอาณาจักร ๓ ราย ยื่นคำขอรับชำระหนี้ค่าจ้าง ชั้นแรกขอในฐานะเป็นเจ้าหนี้ต่างประเทศ แล้วเปลี่ยนเป็นเจ้าหนี้ธรรมดา เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์สอบสวนแล้วเสนอความเห็นว่าควรให้ยกคำขอเสียเพราะ หลักฐานไม่พอ ศาลแพ่งเห็นชอบด้วย ผู้ขอทั้ง ๓ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายกคำสั่งศาลแพ่ง ให้เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ให้เจ้าหนี้พิสูจน์ตาม พ.ร.บ.ล้มละลาย ม.๑๗๘ เสียก่อน แล้วให้ศาลแพ่งมีคำสั่งใหม่ตามรูปความ

เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า (๑) ความใน ม.๙๑ แห่ง พ.ร.บ.ล้มละลายหมายถึงเจ้าหนี้ที่เป็นคนไทยหรือต่างประเทศที่อยู่นอก ราชอาณาจักร ส่วน ม.๑๗๘ มิได้หมายความถึงคนไทย ส่วนหนี้นั้นไม่มีกฎหมายกำหนดว่าเกิดที่ไหน เพราะฉะนั้นที่ ศาลอุทธรณ์ว่า เจ้าหนี้ทั้ง ๓ รายนี้เป็นเจ้าหนี้ตาม ม.๑๗๘ เป็นการชอบแล้ว (๒) ตามข้อเท็จจริงที่ปรากฎพอฟังได้แล้วว่า ผู้ล้มละลายเป็นหนี้เจ้าหนี้ทั้ง ๓ รายอยู่จริง จึงพิพากษายืน.