คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 635/2497

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายบาดเจ็บโดยเจตนาขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249,60 ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยทำร้ายร่างกายบาดเจ็บศาลก็ลงโทษจำเลยตามมาตรา 254 ได้ตาม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา192 วรรคท้าย ไม่เกินคำขอ (อ้างฎีกาที่ 971/2494)

โจทก์ฟ้องหาว่า ใช้ปืนลูกซองสั้นยิงทำร้ายร่างกายนายวิเชียรถึงบาดเจ็บ โดยเจตนาฆ่านายวิเชียรให้ถึงแก่ความตาย แต่หากมีเหตุสุดวิสัยมาขัดขวางเสีย นายวิเชียรจึงไม่ตาย ขอให้ลงโทษและเพิ่มโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249, 60, 41, 42 และที่แก้ไขเพิ่มเติม

จำเลยให้การภาคเสธว่า จำเลยกับนายวิเชียร เกิดโต้เถียงกันจำเลยเกิดโทษะจึงใช้อาวุธปืนตีนายวิเชียรไป 1 ทีมีบาดเจ็บเล็กน้อยบังเอิญปืนลั่นขึ้นในขณะนั้น โดยจำเลยมิได้เจตนาจะฆ่านายวิเชียร

ศาลชั้นต้นฟังว่า จำเลยได้ใช้ปืนตีผู้เสียหายดังที่จำเลยแก้คดีข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาจึงต่างกับฟ้อง พิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254

จำเลยฎีกาว่า ฟ้องของโจทก์ประสงค์จะขอให้ลงโทษตามมาตรา 249เท่านั้น

ศาลฎีกาเห็นว่า แม้โจทก์จะมิได้ขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 254มาในฟ้อง แต่ก็ได้ขอให้ลงโทษตามมาตรา 249 อันอยู่ในหมวดความผิดฐานประทุษร้ายแก่ชีวิตและร่างกาย ซึ่งเป็นบทบัญญัติมีอัตราโทษสูงมาด้วยแล้วศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยตามมาตรา 254 ได้ตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 192 วรรคสุดท้ายหาเกินคำขอไม่

พิพากษายืน