คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 65/2480

สามคนสมคบกันไปลักทรัพย์ คน 1 ใช้อาวุธขู่เจ้าทรัพย์เพื่อปล่อยตัวพวกของตัวที่ถูกเจ้าทรัพย์จับมือไว้ เป็นผิดฐานปล้นทรัพย์ทุกคน อ้างฎีกาที่ 305/2470 ที่ 385/2475 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.218 อุทธรณ์ฎีกา คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.295 จำคุก 4 ปี 6 เดือน โจทก์ฎีกาได้ฉะเพาะปัญหาข้อกฎหมาย

คดีนี้ข้อเท็จจริงได้ความว่าจำเลยกับพวกสมคบกันมาลักทรัพย์พวกจำเลย ๒ คน คอยอยู่นอกประตูเรือน จำเลยคนเดียวเข้าไปลักทรัพย์ เจ้าทรัพย์ได้ตามยื้อแย่งทรัพย์ออกมา ถึงนอกประตูที่พวกจำเลยคอยอยู่พวกจำเลยคนหนึ่งเข้าช่วยแย่งทรัพย์พาหนีไปได้ เจ้าทรัพย์จับข้อมือจำเลยไว้พวกจำเลยอีกคนหนึ่งถอดมีดปลายแหลมออกจากฝักตรงเข้ามาที่เจ้าทรัพย์ๆ ตกใจกลัวจึงปล่อยมือจำเลย ๆ ก็หนีไปได้ โจทก์ฟ้องว่าจำเลยปล้นทรัพย์

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ตัดสินว่าจำเลยผิดฐานลักทรัพย์ตาม ม.๒๙๕ กฎหมายอาญาลงโทษและเพิ่มโทษรวม ๔ ปี ๖ เดือน

ศาลฎีกาตัดสินว่าเรื่องนี้ฎีกาได้ฉะเพาะแต่ปัญหาข้อกฎหมาย และเห็นว่าการกระทำของพวกจำเลยนั้นเป็นไปเพื่อสดวกในการลักทรัพย์ จึงเป็นชิงทรัพย์ตาม มง๒๙๘ ฎีกาที่ ๔๓๐/๒๔๗๐ จำเลยจึงต้องรับผลแห่งความผิดฐานชิงทรัพย์ด้วย และเมื่อพวกจำเลยมีรวมกัน ๓ คนและคนหนึ่งมีมีดชักออกขุ่เจ้าทรัพย์จึงเป็นผิดฐานปล้นตาม ม.๓๐๑